El '''vascu'''<ref>{{DALLA|vascu|49202}}</ref>, '''vascuenciu'''<ref>{{DALLA|vascuenciu|49204}}</ref>, o '''eusquera'''<ref>{{DALLA|eusquera|24155}}</ref> o '''eusquéricu'''<ref>{{DALLA|eusquéricu|24156}}</ref> (na propia llingua, '''''euskara'''''), ye un [[idioma]] [[llingua aisllada|aislláu]], faláu anguaño nel norte d'[[España]] ([[País Vascu]] español y [[Navarra]]) y nel suroeste [[Francia|francés]] ([[País Vascu francés]]) nel departamentu de [[Pirineos Atlánticos (Aquitania)]], magar qu'enantes l'ámbitu llingüísticu algamaba [[Aquitania]], [[La Rioxa]] y los [[Pirineos]] Centrales. L'eusquera ye la única llingua non [[llingües romániques|romance]] que tovía sobrevive nesa fastera. Tuvo munchu influxu na evolución del sistema vocálicu del [[castellanu]], asina como na perda de la f- anicial [[llatín|llatina]]. Dende finales de la década de los 50 y entamos de los 60 del [[sieglu XX]], el vascu entama a normalizase.
D'orixe desconocíu, nun pertenez a la rama indoeuropea, y les teoríes por emparentala col [[íberu]] o la [[llingües caucásiques|familia caucásica]] nun alcontraron consensu na comunidá llingüística. Poro, ye l'únicu idioma européu aislláu.
