Diferencies ente revisiones de «Constanza I de Sicilia»

De toes formes, en 1184 Constanza foi prometida con [[Enrique VI del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu|Enrique]] de [[Hohenstaufen]] (el futuru emperador Enrique VI), y casáronse dos años más tarde, el 27 de xineru de [[1186]]. El [[papa]]do, tamién un enemigu de los emperadores, nun querdría ver el reinu d'Italia meridional (entós unu de los más ricos d'Europa) en manosmanes alemanes, pero Enrique primió al papa [[Celestino III]] por que bautizara y coronara al so fíu: el papa retardar. Nin los nobles [[normandos]] del reinu daríen la bienvenida al rei [[Hohenstaufen]]. Guillermo fixo que los sos nobles y los homes importantes de la so corte prometieren reconocer la socesión de Constanza si él morría ensin herederos direutos.

Una vegada qu'Enrique se retiró col gruesu del exércitu imperial, les ciudaes que supuestamente cayeren en manosmanes del imperiu darréu declararon la so alianza con Tancredo, pero la mayor parte güei tarrecíen la so vengación. La población de Salerno vio una oportunidá de ganar ciertu favor con Tancredo y apurriéron-y a Constanza en [[Mesina]], un premiu importante considerando qu'Enrique tenía tola intención de tornar. Sicasí, Tancredo taba deseyando apurrir la so ventaya na negociación, esto ye, la emperatriz, en cuenta de que'l papa [[Celestino III]] lo legitimara como rei de Sicilia. De la mesma, el papa taba col enfotu de qu'asegurando'l regresu seguru de Constanza a Roma, Enrique taría meyor dispuestu escontra'l papáu y entá confiaba en caltener separaos l'Imperiu y el Reinu. Ensin embargbo, soldaos imperiales fueron capaces d'intervenir primero que Constanza llegara a Roma, y devolver con seguridá, cruciando los [[Alpes]] asegurando qu'a la fin, tantu'l papáu como'l reinu, nun llograren nenguna ventaya teniendo a la emperatriz so custodia.