Hai dellos datos qu'alluguen los principios históricos del pueblu dientro de la dominación del pueblu romanu, pero tamién los hai de que yá esistía enantes anque estos son más bien barruntos, de qu'en Chillarón vivieron xentes d'otres cultures o relixones al atopase un ídolu de [[cuarcita]] representando la figura femenina y la masculina, remembrando la [[fecundidá]]. Asitiar na [[Edá de Bronce]] y puede contemplase nel [[Muséu Arqueolóxicu de Cuenca]].
Lo que ta comprobáu ye que mientres la ocupación musulmana yá esistía Chillarón conviviendo nel pueblu dos relixónrelixones, la católica y la musulmana; nesta dómina yera una aldega sometida al castiellu de Conca que yera como asina se llamaba entós [[Cuenca (España)|Cuenca]], foi denomináu [[Plaza fuerte]] o Militar. Chillarón foi tierra de llabradores, hortolanos, y ganaderos musulmanes con ganaos de cabres. Arriendes de la [[reconquista]] de Cuenca pol rei don [[Alfonsu VIII]], el vencedor de les [[Navas de Tolosa]], una vegada asitiáu en Cuenca concéde-y a ésta'l títulu de ciudá y fórmase la mancomunidá de conceyos integrando un centenar de pueblos, y equí entra Chillarón tomando'l nome de Chillarón de Cuenca. Al asoceder esto los [[musulmán|musulmanes]] emigraron a tierres apoderaes polos suyos, coyendo solamente lo más imprescindible y dexando escondíu lo más pervalible por mieu a ser robáu pel camín, cola esperanza de poder tornar dalgún día. Ente los cristianos llueu se corrió la voz de qu'escondieren una ayalga, qu'entá nun s'atopó y da nome al Cuetu de l'Ayalga.
[[Archivu:Chillarón de Cuenca.JPG|thumb|Ilesia del Santísimu Cristu de la Lluz.]]
