Diferencies ente revisiones de «Pueblu saxón»

{{cita|Pos el fueu... estender de mariña a mariña, aviváu poles manosmanes de los nuesos enemigos nel Este, y nun cesó, hasta que destruyó toles ciudaes y tierres cercanes, algamó l'otru llau de la islla y fundió la so llingua colorao y selvaxe nel océanu occidental. Nestos asaltos... toles columnes cayeron polos golpes del ariete, tolos granxeros poner en fuga, xuntu colos sos obispos, sacerdotes y el pueblu, mientres la espada rellucía y les llapaes amburaben en redol a ellos per toos llaos. Yera llamentable contemplar, nel mediu de les cais xacíen lo alto de les torres, ablayaes hasta'l suelu, piedres d'altos murios, altares sagraos, fragmentos de cuerpos humanos, cubiertos con ropes llívíes de sangre coagulada, que paecíen ser apertaos toos xuntos nuna prensa; y ensin nenguna posibilidá de ser soterraos, sacante nes ruines de les cases, o nos estómagos afamiaos de les besties selvaxes y les aves; con reverencia hai de falase de les sos almes santes, sí, ello ye qu'hubo munchos que fueron llevaos entós al santu cielu polos santos ánxeles... Dalgunos, poro, de los miserables que quedaron, llevaos a los montes, fueron asesinaos en gran númberu; otros, constreñidos pol fame, apurrir a la esclavitú pa siempres en manes de los sos enemigos, corriendo'l riesgu de que los mataren darréu, lo que de verdá yera un gran favor que podía faése-yos: otros colaron más allá de los mares con altos llamentos en llugar de la voz de la exhortación... Otros, comprometiendo salvaguardar de les sos vides, que taben en continuu riesgu, entá permanecieron nel so país, colando a los montes, derribadorios, los montes trupos y a les roques del mar (anque con corazones trémboles).}}