Diferencies ente revisiones de «Arte de la Edá Moderna»

En pintura y escultura, el gustu nórdicu predominó frente al italianu hasta empiezos del sieglu&nbsp;XVI na mayor parte d'Europa Occidental, lo qu'esplica l'ésitu d'artistes como los [[Juan de Colonia|Colonia]], los [[Familia Egas|Egas]], [[Gil de Siloé]], [[Felipe Bigarny]], [[Rodrigo Alemán]] o [[Michel Sittow]] (proveniente d'un llugar tan alloñáu como'l Bálticu [[Hanseáticu]]); anque l'influxu d'Italia tamién se dexó sentir, como demuestra'l periplu européu d'escultores italianos como [[Domenico Fancelli]] y [[Pietro Torrigiano]] (menos significativa foi la emigración de pintores italianos, yá que ye fácil importar pintura, pero ye más fácil importar al escultor qu'a les escultures) y los aprendizaxes n'Italia de pintores franceses y españoles como [[Jean Fouquet]], [[Pedro Berruguete]] o [[Yáñez de la Almedina]]. Pero nin siquier neses primeres décades del sieglu&nbsp;XVI puede dicise que se produxera una identificación del italianismu renacentista a mercar o asonsañar col canon florentín-romanu o «paradigma vasariano» (que ye'l que terminó afitando nel gustu clasicista perpetuáu nos sieglos posteriores).<ref>[[Fernando Checa]]: «Poder y piedá: patronos y mecenes na introducción de la Renacencia n'España», en ''Reyes y mecenes'', ''op. cit.'', páxs. 21 y 22:

{{cita|l'italianismu renacentista (...) imponer en toa Europa [pero] los paradigmes vasarianos de Florencia y Roma nun funcionar como tales nin n'Europa nin nos reinos hispánicos, onde, al llau de la rexcepción por dellos artistes y mecenes de modelos florentinos leonardescos o de Ghirlandaio, paeció sentise una cierta preferencia polos exemplos que veníen de Ferrara, Padua y otres ciudaes del norte d'Italia}}</ref>

 

Inclusive na mesma Italia de finales del XV había posiblemente mayor interés pola pintura flamenca qu'el que pudiera haber pola pintura italiana en Flandes, como demuestra l'impautu del ''[[Trípticu Portinari]]'' (1476), que nun tuvo equivalente n'obres italianes esportaes a los Países Baxos.<ref>Stukembrok y Töpper, ''op. cit.'' [http://counterlightsrantsandblather1.blogspot.com/2009/05/working-stiff-in-art-portinari.html ''The Working Stiff in Art: The Portinari Altarpiece''.]</ref>