Diferencies ente revisiones de «Teoría de conxuntos»
Contenido eliminado Contenido añadido
m "rellación" en cuenta de "relación" (que nun ta nel DALLA) |
m Preferencies llingüístiques: técnica => téunica |
||
Llinia 6:
Sicasí, la teoría de los conxuntos ye lo suficientemente rica como pa construyir el restu d'oxetos y estructures d'interés en matemátiques: [[númberu|númberos]], [[función matemática|funciones]], [[figures xeométriques]],...; y xuntu cola [[lóxica matemática|lóxica]] dexa estudiar los fundamentos d'aquella. Na actualidá acéptase que'l conxuntu d'[[axoma|axomes]] de la [[teoría de Zermelo-Fraenkel]] ye abonda pa desenvolver tola matemática.
Amás, la mesma teoría de conxuntos ye oxetu d'estudiu ''per se'', non yá como ferramienta auxiliar. Nesta disciplina ye habitual que se presenten casos de propiedaes [[independencia lóxica|indemostrables]] o [[consistencia lóxica|contradictories]], como la [[hipótesis del continuu]] o la esistencia d'un [[cardinal inaccesible]]. Por esta razón, los sos razonamientos y
El desenvolvimientu históricu de la teoría de conxuntos atribuyir a [[Georg Cantor]], qu'empezó a investigar cuestiones conjuntistas «pures» del [[infinitu]] na segunda metá del [[sieglu XIX]], precedíu por delles idees de [[Bernhard Bolzano]] ya influyíu por [[Richard Dedekind]]. El descubrimientu de les paradoxes de la teoría cantoriana, de conxuntos, formalizada por [[Gottlob Frege]], favoreció los trabayos de [[Bertrand Russell]], [[Ernst Zermelo]], [[Abraham Fraenkel]] y otros a principios del [[sieglu XX]].
| |||