Diferencies ente revisiones de «Xuan l'Apóstol»

Hasta'l sieglu XVI nun s'alza nenguna oxeción contra esti convencimientu común.<ref name="SanJeronimo">{{Cita llibru |capítulu= Apocalipsis|apellido-editor= Brown |apellido-editor2= Fitzmyer |apellido-editor3= Murphy |nome-editor= Raymond Y.||nome-editor2= Joseph A.|nome-editor3= Roland Y.|apellíu= D'Aragon |nome= Jean-Louis |títulu= Comentariu Bíblicu "San Jerónimo"|volume= IV |añu= 1972|lugar= Madrid (España)|editorial= Ediciones Cristiandad|páxina= 531-592|isbn= 978-84-705-7117-6}}</ref> Entós [[Erasmo de Rotterdam]] pon de nuevu en dulda la identidá del autor d'Apocalipsis, del Evanxeliu de Juan y de les epístoles. Para [[Martín Lutero]], l'Apocalipsis nun ye apostólicu nin proféticu. A partir del sieglu XVIII va creciendo'l númberu d'investigadores que nieguen l'orixe apostólicu del Apocalipsis y la so rellación col Evanxeliu de Juan. Según el Comentariu Bíblicu "San Jerónimo"»,<ref name="SanJeronimo"/> «anguaño, la mayoría de los exéxetes católicos y dalgunos protestantes caltienen la doble opinión tradicional. Un pequeñu grupu de non católicos refuga l'orixe apostólicu del Apocalipsis, pero sostien qu'esti llibru foi redactáu pol autor del Evanxeliu de Juan. Per otra parte, dalgunos piensen que l'apóstol Juan escribió l'Apocalipsis, pero non l'Evanxeliu de Juan. Finalmente, dellos críticos nieguen qu'esista rellación dalguna ente'l fíu de Zebedeo y l'Apocalipsis o l'Evanxeliu de Juan y atribúin dambes coses a distintos autores apenes conocíos». Ugo Vanni, concienzudo investigador del Apocalipsis en más d'un centenar de trabayos y miembru de la [[Comisión Pontificia Bíblica|Pontificia Comisión Bíblica]], afirma que'l testu del Apocalipsis tien un refinamientu lliterariu propiu y una capacidá simbólica del tou so, distintu de la técnicatéunica simbólica adoptada nel Cuartu Evanxeliu.<ref name="Vanni">{{Cita llibru|apellíos = Vanni|nome = Ugo|títulu = Pelos senderos del Apocalipsis|llugar= Buenos Aires (Arxentina)|editorial = San Pablo|añu= 2010|páxines =16-19 |isbn = 978-987-09-0105-1}}</ref> Vanni considera que Juan l'Apóstol ye de la mesma l'evanxelista, mas non l'autor direutu del Apocalipsis: «l'autor del Apocalipsis nun ye Juan, l'apóstol y l'evanxelista sinón un discípulu perteneciente a la gran ilesia de Juan, que quier faer alicar, nel so presente, un mensaxe qu'él (l'autor real) atribúi al gran fundador de la ilesia de Juan».<ref name="Vanni"/>

[[Archivu:Duccio di Buoninsegna 047.jpg|thumb|200px|«Despidida de Juan a María» ye una escena de retablu realizada por [[Duccio|Duccio di Buoninsegna]] en Siena ente 1308 y 1311, utilizando la técnicatéunica de témpera sobre madera. La escena ye apoderada por [[María, madre de Xesús]], comunicando la proximidá de la so muerte a Juan l'Apóstol. A la izquierda del cuadru, cúntense doce apóstoles qu'inclúin a San Pablo. La identificación del Discípulu Amáu» como «modelu de discípulu» suxure que'l discípulu ideal» trataría a María como a la so propia madre.]]

La ''Storie di San Giovanni Evanxelista'' ye un conxuntu d'episodios atribuyíos a Juan l'Apóstol n'escritos apócrifos y/o patrísticos. [[Donatello]] desenvolvió artísticamente la ''Storia'' ente 1434 y 1443 na ''Sagrestia Vecchia'' (Antigua Sacristía), unu de los monumentos más importantes de l'arquiteutura de principios del [[Renacimientu italianu]], al que s'apuerta dende l'interior de la [[Basílica de San Llorienzo de Florencia]]. Realizaos cola técnicatéunica nidio y elegante del [[estuco]] [[policromía|policromado]] en tonos blancu, colloráu y azul, los episodios allugar en dos talos [[tondo]]s monumentales de 2,15 m de diámetru asitiaos nes [[pechina|pechines]] de la [[cúpula]].<ref>{{Cita llibru |apellíu=

:* La escultura de San Juan Evanxelista, venerada na [[Ilesia de la Concepción (La Orotava)|Parroquia Matriz de La nuesa Señora de la Concepción]] de la [[La Orotava|Villa de La Orotava]] ye obra del escultor grancanario [[José Miguel Luján Pérez|José Luján Pérez]] realizada en [[1799]] por encargu de la Confrería de la Vera Cruz y Misericordia, col fin de sustituyir a l'antigua esfigie que'l so encargo esta fecháu en 1621. La imaxe namái tien tallaes la cabeza, manes y pies, y el restu del cuerpu foi realizáu cola técnicatéunica de llenzos encoladures.Luján optó por representar al evanxelista de pies, nel momentu de redactar l'Evanxeliu, siendo la única imaxe d'esta iconografía que realizó d'esti estilu, una y bones el restu de imaxees son escultures de candeleru.