|
La '''filosofía del llinguaxe''' ye la caña de la [[filosofía]] qu'estudia'l [[llinguaxe]] nos sos aspeutos más xenerales y fundamentales, como la naturaleza del [[significáu]] y de la [[referencia]], la rellación ente'l llinguaxe, el pensamientu y el mundu, l'usu del llinguaxe (o pragmática), la interpretación, la traducción y les llendes del llinguaxe.
La filosofía del llinguaxe estremar de la [[llingüística]] en que se sirve de métodos non-empíricos (como [[Esperimentu mental|esperimentos mentales]]) pa llegar a les sos conclusiones.<ref>{{cita enciclopedia|títulotítulu=Philosophy of language|enciclopedia=Encyclopædia Britannica Online|apellíos=Blackburn|nome=Simon W.|url=http://search.eb.com.central.ezproxy.cuny.edu:2048/eb/article-9389133|fechaacceso=15 de xunu de 2009|páxina=1|idioma=inglés}}</ref> Amás, na filosofía del llinguaxe xeneralmente nun se fai diferencia ente'l llinguaxe faláu, l'escritu o cualesquier otra de les sos manifestaciones, sinón que s'estudia aquello que ye común a toes elles. A lo último, los llingüistes polo xeneral estudien el llinguaxe con fines descriptivos, analizando les sos formes, niveles y funciones. Sicasí, l'enfoque de los filósofos del llinguaxe ye más astractu y desligado de la descripción práutica de los llinguaxes particulares.
La [[semántica]] ye la parte de la filosofía del llinguaxe (y de la llingüística) que s'ocupa de la rellación ente'l llinguaxe y el mundu.<ref name="BritLang">{{cita enciclopedia|títulotítulu=philosophy of language|enciclopedia=Encyclopedia Britannica Online|apellíu=Blackburn|nome=Simon W.|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/754957/philosophy-of-language|fechaacceso=3 d'avientu de 2009}}</ref> Dellos problemes que cayen so esti campu son el [[problema de la referencia]], la naturaleza de los [[Lóxica de primer orde|predicaos]], de la representación y de la [[verdá]].<ref name="BritLang" /> Nel ''[[Crátilo (diálogu)|Crátilo]]'', [[Platón]] señaló que si la conexón ente les pallabres y el mundu ye arbitraria o convencional, entós ye difícil entender cómo'l llinguaxe puede dexar la conocencia avera del mundu.<ref name="BritLang" /> Por casu, rescampla que'l nome «Venus» pudo designar cualquier cosa, aparte del planeta Venus, y que'l planeta Venus pudo llamase de cualesquier otra forma. Depués, cuando se diz que «Venus ye más grande que Mercuriu», la verdá d'esta oración ye convencional, porque depende de les nueses convenciones alrodiu de lo que signifiquen «Venus», «Mercuriu» y el restu de les pallabres arreyaes. N'otru llinguaxe, eses mesmes pallabres podríen, por dalguna coincidencia, significar daqué bien distintu y espresar daqué falsu. Sicasí, anque'l significáu de les pallabres ye convencional, una vegada que s'afitó'l so significáu, paez que la verdá y la falsedá nun dependen de convenciones, sinón de cómo ye'l mundu. A esti «afitar el significáu» soler llamar [[interpretación]], y ye unu de les temes centrales de la semántica.
Un problema ulterior nesta direición ye que si una interpretación dar en términos llingüísticos (por casu: «''Venus'' ye'l nome del segundu planeta a partir del Sol»), entós queda la dulda de cómo tienen d'interpretase les pallabres de la interpretación. Si interpretar per mediu de nueves pallabres, entós el problema resurde, y faise visible una amenaza de regresión al infinitu, de circularidá, o de corte arbitrariu nel razonamientu (seique en pallabres que'l so significáu seya supuestamente autoevidente). Pero pa dalgunos esti problema convida a pensar nuna forma d'interpretación non llingüística, como por casu el [[conductismu]] o la [[definición ostensiva]].
La [[pragmática]], per otra parte, ye la parte de la filosofía del llinguaxe que s'ocupa de la rellación ente los usuarios del llinguaxe y el llinguaxe.<ref name="BritLang2">{{cita enciclopedia|títulotítulu=philosophy of language|enciclopedia=Encyclopedia Britannica Online|apellíu=Blackburn|nome=Simon W.|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/754957/philosophy-of-language|fechaacceso=3 d'avientu de 2009}}</ref> Dalgunes de les cuestiones centrales de la pragmática son la elucidación del procesu d'aprendizaxe del llinguaxe, de les regles y convenciones que faen posible la comunicación, y la descripción de los munchos y variaos usos que se-y da al llinguaxe,<ref name="BritLang2" /> ente ellos: describir estaos de coses, preguntar, ordenar, bromiar, traducir, clamiar, estimar, arrenegar, saludar, rezar, etc.<ref>{{cita llibru|apellíu=Wittgenstein|nome=Ludwig|enlaceautor=Ludwig Wittgenstein|títulu=[[Investigaciones filosófiques]]|capítulu=§23}}</ref>
== La naturaleza del significáu ==
|
