Tierra de Ribadeo

La Tierra de Ribadeo (territoriu de la ribal oriental del ríu Eo, ensin venceyamientu dalu cola villa gallega de Ribadeo sacante pol nombe y la cercanidá xeográfico) ye'l nome que demientres bona parte de la Edá Media denomó la parte ocidental d'Asturies encluyida nel antiguu conceyu de Castropol, qu'enantábase aprosimadamente ente los ríos Eo y Navia.

Hestóricamente dichu territorio correspondía'l qu'en dómina prerromana y romana acupaben les tribus más nororientales de los pueblos galaicos lucenses, en particular el de los Albiones, Cibarcos y Egobarros.

Anguañu tiende a singularizase esta zona asturiana col nombe de Comarca del Eo-Navia.

Arcedianatu de Ribadeo

Esa mesma nomenclatura dio llugar a que l'arcedianatu más occidental de la diócesis d'Uviéu llamárase Arcedianatu de Ribadeo, cuyu ámbetou estrapolose fasta un postreru asorante, yá qu'enantose dende la Sierra de los Ancares, nos confines de les provincies d'anguañu de Lugo y de Llión, fasta'l ríu Nalón, yá nel centru d'Asturies. Sigún un inventariu diocesanu uvieín efeutuáu en 1382 l'arcedianatu de Ribadeo encluyía los arciprestazgos de Castiel de Navia (Navia de Suarna), Burón (Fonsagrada), Miranda (Santiso d'Abres), Ribadeo (Castropol), Grandas (Grandas de Salime), Navia de Ḷḷuarca (Navia), Valdés (Trevías), Los Valles (Navelgas), Ḷḷuiña (Ḷḷuarca) y Pravia d'Allende (Pravia fasta'l Nalón; en contraposición a Pravia d'Aquende, que taba na oriella oriental de dichu ríu y pertenecía al deanazgu d'Uviéu); de los cuáles los tres primeros encluyíen una basnetáu del territoriu gallegu de güei, qu'asignárase al obispáu de Lugo nuna igua de les llendes diocesanes efeutuáu a mediaos del sieglu XX.

Bibliografía

• F. JAVIER FERNÁNDEZ CONDE, La Iglesia de Asturias en la Baja Edad Media. Uviéu, 1987. ISBN 84-600-4912-4

Ver tamién

• Eonaviegu
• Sociedá asturgalaica d'amigos del país