Diferencies ente revisiones de «Estratificación social»

Vilfredo Pareto ye unu de los primeros sociólogos que, xuntu con Max Weber, introduz a les élites como un elementu causal xenéticu dientro de la organización social. Sicasí estes élites son descrites en términos estructurales dientro de la organización social, y non contingentemente al respeutive de la mesma nin capaz de modificar en forma voluntarista. Les élites nun surden a partir de la mera voluntá d'individuos aisllaos de xenerar organización que detenta poder, sinón que son anque tengan esta capacidá tienen de ser de la mesma productu d'estructures previes, sociales ya ideolóxiques, que se tienden a desenvolver dientro de la estructura social y que depués pueden llevar la so organización consciente del poder hasta la so execución:

 

 

Los individuos qu'amuesen una gran capacidá nes respeutives cañes de l'actividá social constitúin la capa cimera, polo xeneral toma forma nos que gobiernen, ente que'l restu formen la capa inferior, a la que pertenecen los gobernaos. Esta estratificación de la sociedá, acotada tamién pola distribución de la teoría de la riqueza, basar na naturaleza de los homes, nel papel de la fecundidá y la mortalidá de los grupos sociales y nuna serie d'otros factores; nun ye'l productu de les fuercies económiques o de capacidaes organizativas especiales. La desigualdá de estatus ente l'home ta determináu sobremanera pola posesión de ciertes capacidaes» na realización de cualquier actividá humana. La capacidá» ye la disposición natural del individuu pa sobresalir nuna actividá en particular. Ye dudosu qu'estes capacidaes» esistan na naturaleza nel estáu de determinismos ciegos. Son más bien el productu de les interaiciones sociales y les operaciones de socialización. Pareto dacuando fala del pesu del orixe social y de la téunica de la corrupción como mediu pa persones incapaces» qu'apuerten o s'atopen na élite, pero él ta convencíu de que la condición normal ye y sigue siendo la capacidá personal» socialmente formada.