Diferencies ente revisiones de «Salix»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques: -"característica" +"carauterística" |
m preferencies llingüístiques: efectu => efeutu |
||
Llinia 22:
L'estractu activu de la corteza llamáu salicina, foi aislláu na so forma cristalina en [[1828]] por Henry Leroux, —un farmacéuticu francés— y Raffaele Piria —un químicu italianu— quien entós tuvo ésitu en dixebrar l'ácidu nel so estáu puru, la salicina ye aceda nuna solución enchida n'agua, y ye llamada acedu salicílico por esa razón. En 1897 Felix Hoffman crea una versión sintéticamente alteriada (nesti casu derivada de la planta ''Spiraea'') que yera menos problemática pa la dixestión que l'ácidu salicílico puru. La nueva sustanza, acedu acetil-salicílico foi nomada [[aspirina]] pola empresa farmacéutica [[Bayer]] AG. Esto dio-y una gran importancia al clasificase como melecina non esteroideo antiinflamatoriu.
El símbolu de la salgar ye l'eternu ciclu de la vida. N'
Ente los pueblos amerindios de les grandes praderíes, la salgar ye un árbol sagráu, de nuevu apaez como un símbolu del eternu anuevo cíclicu. Les fueyes cayen a la tierra y la so descomposición apurre alimentu al monte que renaz na siguiente primavera, asina añu tres d'añu. Al igual que les fueyes de la salgar al cayer, los homes al morrer renacen nel gran espíritu.<ref name="alma">Herrero Uceda, Miguel: "El alma de los árboles". 2008. </ref>
| |||