Diferencies ente revisiones de «Rescamplu del Catatumbo»

Ente los principales estudios modernos alcuéntrase'l realizáu por Melchor Centenu, quien atribúi l'orixe de les nubes llétriques a la circulación zarrada de [[Vientu|vientos]] na rexón.

 

 

Ente [[1997]] y [[2000]], un equipu encabezáu por Nelson Falcón de la Universidá de Carabobo realiza delles espediciones y llogren allugar los epicentros del fenómenu nel interior de les Barraqueres de Juan Manuel, y realicen el primer modelu microfísico del rescamplu del Catatumbo, identificando al metanu como una de les principales causes del fenómenu, anque tamién ye un modelu xeneral de la electrificación de nubes; entá falta por confirmase con midíes esactes nel interior de la nubes del rescamplu. El metanu paez tamién acomuñáu a los rescamplos de Titan (satélite de Saturnu) y apaez venceyáu a otres árees de gran actividá electroatmosférica, como'l sur de Florida y África central. Según esti modelu'l metanu provien non solo de les barraqueres del sur del llagu sinón tamién de fisuras nel mantu predresu, ricu en kerogeno III, un productu acomuñáu a grandes depósitos d'hidrocarburos llixeros, comunes na cuenca del llagu de Maracaibo. A diferencia d'otres hipótesis, este ye un modelu cuantitativu y con un enfoque de la física de les descargues reparaes; tratase d'una teoría y non una mera conxetura sobre «choques» de frentes d'aire fríu y calientes qu'esplicaríen la pluviosidá pero non la permanente y inusual actividá llétrica reparada. Sicasí, demostróse n'años recién que'l modelu del metanu nun reproduz les observaciones: prediz más rayos en dómines de seca y menos en dómines d'agua, lo que contradiz los datos de satélite y superficie.<ref>Bürgesser, R. E., Nicora, M. G., & Ávila, E. E. (2012). </ref><ref name=":0">Muñoz, Á.</ref>