Davy tamién esperimentó esneldando gases. Esti procedimientu esperimental casi resulta fatal en delles ocasiones, pero condució a afayar los inusuales efeutos del [[óxidu nitroso]], que llevaríen a conocelo como gas de la risa. En 1774 el químicu suecu [[Carl Wilhelm Scheele]] afayó'l [[cloru]] y denominar «acedu desflogistizado marín» pensando equivocadamente que contenía [[osíxenu]]. Scheele reparó delles propiedaes del gas de cloru, como'l so efeutu blanqueante sobre'l tornasol, y el so efeutu mortal sobre los inseutos, el so color verde amarellentáu y el so golor similar al del [[agua regia]]. Sicasí, Scheele nun pudo publicar los sos afayos a tiempu. En 1810 Humphry Davy dio-y al cloru'l so nome actual (deriváu de la pallabra griega χλωρός (khloros) «verde amarellentáu») aportunando en que se trataba d'un elementu.<ref>{{cita publicación |autor = Sir Humphry Davy |títulu = On a Combination of Oxymuriatic Gas and Oxygene Gas|publicación = Philosophical Transactions of the Royal Society|volume = 101|númberu = 0|páxines = 155-162|añu = 1811|doi = 10.1098/rstl.1811.0008|url=http://www.chemteam.info/Chem-History/Davy-Chlorine-1811.html }}</ref> Amás demostró que nun se podía llograr [[osíxenu]] a partir de la sustanza conocida como acedu oximuriático (una solución de HCl). Esti descubrimientu rebatió la definición d'ácidu de [[Antoine Lavoisier|Lavoisier]] que los consideraba compuestos d'osíxenu.
El [[yodu]] foi afayáu pol químicu francés [[Bernard Courtois]] en 1811.<ref name=court>{{cita publicación |autor=Courtois, Bernard |títulu=Découverte d'une substance nouvelle dans -yle Vareck |publicación=[[Annales de chimie]] |volume=88 |páxina=304|añu=1813 |url=http://books.google.com/books?id=YGwri-w7sMAC&pg=RA2-PA304}} </ref><ref>{{cita publicación |autor=Swain, Patricia A. |títulu=Bernard Courtois (1777–1838) famed for discovering iodine (1811), and his life in Paris from 1798 |publicación=Bulletin for the History of Chemistry |volume=30 |númberu=2 |páxina=103|añu=2005 |url=http://www.scs.uiuc.edu/~mainzv/HIST/awards/OPA%20Papers/2007-Swain.pdf}}</ref> Courtois dio amueses a los sos amigos, [[Charles Bernard Desormes]] (1777-1862) y [[Nicolas Clément]] (1779-1841), por que siguieren la investigación. Tamién-y dio daqué de sustanza a [[Joseph Louis Gai-Lussac]] y al físicu [[André-Marie Ampère]]. El 6 d'avientu de 1813, Gai-Lussac anunció que se trataba o bien d'un nuevu elementu, o bien d'un compuestu d'osíxenu.<ref name=Gai-Lussac>{{cita publicación |autor=Gai-Lussac, J. |títulu=Sur un nouvel acide formé avec la substance décourverte par M. Courtois |publicación=Annales de chimie |volume=88 |páxina=311|añu=1813 |url=http://books.google.com/books?id=YGwri-w7sMAC&pg=RA2-PA511}}</ref><ref>{{cita publicación |autor=Gai-Lussac, J. |títulu=Sur la combination de l'iode avec d'oxigène |publicación=Annales de chimie |volume=88 |páxina=319|añu=1813 |url=http://books.google.com/books?id=YGwri-w7sMAC&pg=RA2-PA519}}</ref><ref>{{cita publicación |autor=Gai-Lussac, J. |títulu=Mémoire sur l'iode |publicación=Annales de chimie |volume=91 |páxina=5|añu=1814 |url=http://books.google.com/books?id=Efms0Fri1CQC&pg=PA5}}</ref> Amás foi Gai-Lussac quien suxurió'l nome del yodu, a partir de la pallabra griega ιώδες (iodes) pal violeta (pol color del vapor de yodu).<ref name=court/><ref name=Gai-Lussac /> De la mesma Ampère dio parte de la so amuesa a Humphry Davy. Davy fixo dellos esperimentos cola sustanza y diose cuenta de les sos semeyances col cloru.<ref>{{cita publicación |autor=Davy, H. |títulu=Sur la nouvelle substance découverte par M. Courtois, dans -yle sel de Vareck |publicación=Annales de chimie |volume=88 |páxina=322|añu=1813 |url=http://books.google.com/books?id=YGwri-w7sMAC&pg=RA2-PA522&lpg=RA2-PA522}}</ref> Davy mandó una carta'l 10 d'avientu a la [[Royal Society of London]] onde afirmaba qu'identificara un nuevu elementu.<ref>{{cita publicación |autor=Davy, Humphry |títulu=Some Experiments and Observations on a New Substance Which Becomes a Violet Coloured Gas by Heat |publicación=Phil. Trans. R. Soc. Lond. |volume=104 |páxina=74|fecha=1 de xineru de 1814 |doi=10.1098/rstl.1814.0007 }}</ref> Lo que desamarró los discutinios ente Davy y Gai-Lussac sobre quién identificara primero al yodu como elementu, anque dambos reconocíen a Courtois como'l primeru n'aisllalo.
