Diferencies ente revisiones de «Arnold Schönberg»
Contenido eliminado Contenido añadido
m preferencies llingüístiques: efectu => efeutu |
m Preferencies llingüístiques: "caracterizar" => "carauterizar" |
||
Llinia 19:
En [[1904]] cofundó la Sociedá de Compositores; [[Anton Webern]] y [[Alban Berg]] convertir nos sos discípulos.
Los años que siguieron, previos al españíu de la [[Primer Guerra Mundial]],
En 1910 foi refugada la so solicitú pa ocupar una cátedra en composición musical na Academia de Viena, y volvió a Berlín un añu dempués como docente del Conservatoriu Stern. En 1915 foi llamáu al [[exércitu]] y preparáu como oficial de reserva. Sicasí, Schönberg foi unviáu a acutar antes de ser llamáu a les files nuevamente en 1917. Completó'l so tiempu de serviciu nuna capiya militar.
Llinia 44:
Fondamente influyíu pola corriente [[Richard Wagner|wagneriana]] que trescaló'l fin del sieglu, y tamién poles obres de [[Johannes Brahms]], quien lu sirvía como modelu pa teorizar el llugar de la razón nel arte, les primeres [[compositor|composiciones]] de Schönberg asítiase nel [[posromanticismu]], y presenten les carauterístiques propies d'esta dómina: [[orquestación]] recargada y composiciones que tomen elementos d'otros xéneros artísticos, de cutiu de la [[lliteratura]] (el [[Sestetu (conxuntu)|sextetu]] de cuerda ''La nueche tresfigurada'', el ciclu de cantares ''[[Gurre Lieder]]'', el poema sinfónicu ''[[Pelleas y Melisande]]'' y la composición coral ''Paz na Tierra''). Munches de les sos obres estrenar na Sala de la Sociedá Musical de Viena. Otros trabayos importantes d'esta dómina fueron la so Primer Sinfonía de Cámara pa 15 preseos (1906) y la so Segunda Sinfonía de Cámara pa 19 preseos, que magar empezó este mesmu añu, nun completó hasta 1939.
Los sos postulaos teóricos, paecíos a los de [[Stravinsky]], tienen distintes consecuencies: l'arte nun espresa nin tresmite otra cosa qu'arte. Tratar del arte pol arte. Schoenberg buscaba que cada soníu y cada intervalu ente soníos tuvieren un valor en si mesmos independientemente del so funcionalidad tonal. La so esmolición fundamental foi llograr una concepción que tuviera
La so música dexa d'asitiase nel [[sistema tonal (música)|sistema tonal]] mayor-menor a partir de 1908, esto ye, qu'a partir d'esi momentu la so música vuélvese [[atonal]] (Cuartetu pa cuerda nᵘ 2). Schönberg refugaba esta denominación, y prefería el términu “politonal”. Más tarde, los conceutos de “atonal” y “atonalidad” impunxéronse. Sicasí, son entá bien aldericaos na música, y nun tienen de considerar se sinónimos.
| |||