Diferencies ente revisiones de «Compañía de Xesús»

Los gobiernos ilustraos de la Europa del sieglu XVIII propunxéronse acabar cola Compañía de Xesús pol so defensa incondicional del [[papa]]do, la so actividá intelectual, la so poder financieru y el so influxu políticu. Verdaderamente, ganárense poderosos enemigos: los partidarios del [[absolutismu]], los [[Xansenismu|xansenistes]] y los filósofos franceses ([[Voltaire]], [[Montesquieu]], [[Diderot]]). Nun faltaron tampoco les intrigues de ciertos grupos na mesma Roma. El contestu políticu européu caracterizarcarauterizar nestos años pol advenimiento del llamáu [[despotismu ilustráu]] y por un cayente vultable del prestíu políticu del papáu y la voluntá política de los [[Borbones]] y de la [[Reinu de Portugal|corona Portuguesa]] de guarnise en desterciu de la Ilesia.

Una de les idees claves pa esplicar l'ideariu ignaciano ye la so espiritualidá, entendida como una forma concreta d'afigurar el so siguimientu de Cristu. Esta carauterística foi desenvuelta per San Ignacio nel llibru de los ''[[Exercicios espirituales]]'' y refléxase tamién a lo llargo de les Constituciones de la Compañía, de les cartes del Fundador y otros documentos de los primeres xesuites ([[Jerónimo Nadal]], Luis González de Cámara, los santos [[Pedro Fabro]] y [[Francisco Xavier]]...). CaracterizarCarauterizar pol deséu qu'espresó San Ignacio de «''buscar y atopar a Dios en toles coses''». Esto significa que ye una espiritualidá venceyada a la vida, que convida a los que la siguen a llevantar la mirada escontra la globalidad, pero aterrizando no concreto y lo cercano.