Diferencies ente revisiones de «Empirismu»

Como reaición ante los escesos especulativos de los diversos [[idealismu|idealismos]] que surdieron a partir de la filosofía kantiana, productu del enfotu na capacidá "activa" o creadora del pensamientu [[dialéctica|dialécticu]] de la Razón,<ref>Idealismu suxetivu [[Fichte]]; idealismu oxetivu [[Friedrich Schelling|Schelling]] y, sobremanera la filosofía de [[Hegel]], y na so aguada materialista'l [[marxismu]]</ref> el sieglu XIX dio llugar a un xenéricu empirismu científicu caracterizáucarauterizáu pol refugu de cualquier tipu d'especulación metafísica a la que consideraron como'l principal enemigu de la ciencia y de la filosofía. Ensin referencia dalguna a les idees innates o al conteníu empírico del asociacionismu carauterísticu de los pensadores anteriores, esti empirismu supera claramente l'escepticismu del empirismu clásicu, aceptando la ciencia como un fechu que ta ende na base mesma de la mesma esperiencia. Una ciencia que na so unión cola téunica constitúi yá una unidá científicu-téunica.

CaracterizarCarauterizar pola defensa d'un métodu siendo l'exemplu ideal la ciencia física que trunfa claramente nel dominiu de la naturaleza y nes aplicaciones téuniques que d'ella se deriven. La ventaya fundamental d'esti métodu ye'l so [[llinguaxe formalizáu|formalización]] y la posibilidá d'espresar les sos lleis en llinguaxe matemáticu, que fai posible la construcción de [[modelos]] teóricos a partir del rigor del [[cálculu]]. La unión del métodu científicu como tal y la téunica cada vez son más estreches y adulces vanse a constituyir nun tou científicu-téunicu].