Revisión a fecha de 22:11 28 set 2019 editar XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 393 961 ediciones m Preferencies llingüístiques: efectu => efeutu ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 08:17 3 avi 2019 editar desfacer XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 393 961 ediciones m Preferencies llingüístiques: "caracterizar" => "carauterizar" Edición más nueva →
Llinia 2: [[Archivu:Helium-II-creep.svg\|thumb\|250px\|L'Heliu II «flúi» a lo llargo de les superficies col fin d'atopar el so propiu nivel. Dempués d'un curtiu periodu de tiempu, los niveles nos dos contenedores iguálense. La [[película de Rollin]] tamién cubre l'interior del recipiente más grande. Si esti nun se selló, l'Heliu II puede fluyir y escapar.]] El '''superfluido''' ye un [[estáu de la materia]] ~~caracterizáu~~carauterizáu pola ausencia total de [[mafa]] (lo cual estremar d'una sustanza ''bien fluyida'', que tendría una mafa próxima a cero, pero non esactamente igual a cero), de manera que, nun circuitu zarráu, fluyiría interminablemente ensin [[resfregón]]. Foi afayada en [[1937]] por [[Piotr Kapitsa]], John F. Allen y Don Misener, y el so estudiu ye llamáu [[hidrodinámica]] cuántica. Ye un fenómenu físicu que tien llugar a bien baxes [[temperatura\|temperatures]], cerca del [[cero absolutu]], llende nel que cesa toa actividá. Un inconveniente ye que casi tolos elementos conxelar a eses temperatures. Pero hai una esceición: el [[heliu]]. Esisten dos [[isótopu\|isótopos]] estables del heliu, el [[heliu-4]] (que ye bien común) y el [[heliu-3]] (que ye raru) y produzse na desintegración beta del [[tritiu]] en [[reactor nuclear\|reactores nucleares]]. Tamién s'atopa na [[Xeoloxía de la Lluna#La superficie llunar\|superficie de la Lluna]], abasnáu hasta ellí pol [[vientu solar]].

Diferencies ente revisiones de «Superfluidez»