Diferencies ente revisiones de «Cayida de Constantinopla»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo parámetru de plantía |
m iguo testu: nordés de => nordeste de |
||
Llinia 46:
Inclusive antes de la Cuarta Cruzada, l'Imperiu bizantín venía perdiendo territorios, dende dellos sieglos tras, debíu al emburrie de pueblos y Estaos [[islam|musulmanes]] nel [[Oriente Mediu]] y n'[[África]]. Nos entamos del [[sieglu XI]], una [[tribu]] [[Turquestán|turca]] procedente del [[Asia Central]] y qu'apoderaba una amplia zona de lo que güei ye Oriente Mediu, los [[selyúcidas]], empezaron a atacar y conquistar territorios bizantinos en [[Anatolia]]. A la fin del [[sieglu XIII]], los selyúcidas yá tomaren cuasi toles ciudaes bizantines d'Anatolia, con esceición d'un puñáu de ciudaes nel noroeste de la península.
Nesta dómina, los [[Kayi]], otru [[cla]] seminómada turcu, migrara del [[Jorasán]] (
Los otomanos yá impunxeren la so fuercia al desvalíu Imperiu bizantín, tomando les sos últimes ciudaes asiátiques de [[Bursa]], [[Nicea]] y [[Nicomedia]], na rexón de [[Bitinia]]. En [[1341]], cuando morrió l'emperador [[Andrónico III]], l'imperiu quedó en manes de la so esposa Ana, quien nomó al clérigu [[Xuan VI Cantacuceno]] como tutor del so fíu [[Xuan V Paleólogu]] y correxente d'Ana. En [[1343]], Cantacuceno declaróse rexente únicu y pidió ayuda militar al entós emir otomanu [[Orhan I]] (fíu y socesor de Osmán dende [[1326]]) pa imponer el so dominiu sobre los últimos remanentes del Imperiu bizantín. Ana, entós, determinó que Juan y Cantacuceno seríen coemperadores, el segundu de mayor autoridá sobre'l primeru mientres 10 años, cuando entós gobernaríen como iguales.
| |||