Diferencies ente revisiones de «Látex»

[[Archivu:Lacticifero de Scorzonera - enciclopedia Meyers b11 s0611.jpg|thumb|[[LaticíferoLaticíferos]]s de [[Scorzonera]].]]

Los [[laticíferolaticíferos]]s, tamién conocíos como vasos, tubos o conductos laticíferos, son les estructures vexetales encargaes de la secreción y contención de látex so presión positiva. Presentes nunos venti families de plantes, estos tubos pueden tar acomuñaos al [[floema]] o tar esvalixaos polos distintos [[Texíu (bioloxía)|texíos]] que formen parte del vexetal. Tán formaos por una serie de célules laticíferas alliniaes, que les sos fines parés tresversales quebrar nel maduror, a diferencia de les llonxitudinales, que tienen una mayor grosez. Cuando algamen el maduror, les célules laticíferas pueden escarecer de [[nucleu celular|nucleu]] y cuntar con un númberu bien amenorgáu d'[[orgánulos]] celulares, anque presenten una o delles [[vacuola|vacuoles]] que nel so interior alluguen distintos productos metabólicos. Na actualidá esisten ciertes discrepancies con al respective de la función desempeñada por esta estructura, yá que nun se sabe si constitúi un mecanismu de defensa de la planta o un sistema de secreción interna.<ref name="euita">{{cita web |autor= García Breijo, Francisco José|url= http://www.euita.upv.es/dellos/biologia/Temes%20PDF/Tema%205b%20Secretores.pdf |títulu= Texíos Secretores |fechaaccesu= 10 de setiembre de 2009}}</ref><ref name="hiperbotanica">{{cita web|autor= Hipertestos de Botánica Morfólogica - TEMA 14|url= http://www.hiperbotanica.net/print/Tema14.pdf|títulu= Estructura Glandulares|fechaaccesu= 10 de setiembre de 2009|urlarchivu= https://web.archive.org/web/20090419082841/http://www.hiperbotanica.net/print/Tema14.pdf|fechaarchivu= 19 d'abril de 2009}}</ref>

Los laticíferos articulaos o simplásticos carauterizar por tar formaos por cadenes de célules laticíferas que se conecten ente sigo, yá sía per mediu de [[plasmodesmoplasmodesmos]]s (como asocede nel xéneru ''[[Allium]]'') o por aciu perforaciones na paré común, asemeyándose d'esta miente a un vasu del [[xilema]] (como asocede nel xéneru ''[[Musa]]'').<ref name="euita" /> Los laticíferos articulaos pueden ser non anastomosados o anastomosados, dependiendo de si les célules laticíferas fúndense o non ente sigo aniciando una rede tridimensional que traviesa dafechu la planta. Sicasí, en delles especies de ''[[Jatropha]]'' coesisten los dos variedaes de laticíferos articulaos.<ref name="hiperbotanica" />

A finales de la [[década de los 80]], un grupu d'[[arqueólogu|arqueólogos]] que se topaben trabayando na cuenca del [[ríu Coatzacoalcos]] ([[Méxicu]]) afayaron unos dolce pelotes d'hule que s'atopaben en perfectu estáu de caltenimientu, lo que-yos fixo pensar nun posible usu del procesu de [[vulcanización]] per parte de los [[olmeques]] (antiguu pueblu [[precolombín]] que se desenvolvió dende'l [[1500 e.C.|1500&nbsp;a.&nbsp;C.]] hasta'l [[200 e.C.|200&nbsp;a.&nbsp;C.]]) y que s'asitió nos actuales territorios de los estaos de [[Veracruz d'Ignacio de la Llave|Veracruz]] y [[Tabasco (estáu)|Tabasco]]), a quien se-y atribuyíen los oxetos atopaos. Estes pelotes fueron motivu d'estudiu mientres dellos años, llegándose a la conclusión de que los [[olmeca|olmeques]] combinaren el látex producíu pola especie arbórea ''[[Castiella elastica]]'' col de la enredadera ''[[Ipomoea alba]]'', que contién [[azufre]]. Como resultáu d'esti amiestu, desencadenábase'l entrelazamiento de los [[átomu|átomos]] d'[[azufre]] coles cadenes polimériques d'[[isoprenoisoprenos]]s del hule ([[vulcanización]]), tresformándose'l látex nuna sustanza muncho más resistente y dura. Amás d'emplegar el látex como material pa la construcción de pelotes, los [[olmeca|olmeques]] utilizar en [[estáu líquidu]] nes sos ceremonies rituales, como asina tamién pa impermiabilizar texíos y otros oxetos. De resultes d'esto, puede concluyise qu'esti pueblu [[mesoamericano]] foi'l pioneru nel desenvolvimientu de la vulcanización y nel emplegu del látex con fines relixosos y sociales.<ref name= "olmecoide">{{cita llibru|apellíos=Hatcher Childress|nome=David|editorial=Nowtilus|títulu=L'enigma de los Olmeques y les calaveres de Cristal|añu=2009|páxines=11|isbn=84-9763-589-9}}</ref>

L'[[alerxa]] o [[hipersensibilidad]] al látex de ''Hevea brasiliensis'' produzse cuando'l [[sistema inmunolóxicu]] del cuerpu reacciona de forma escomanada ante les [[proteína|proteínes]] conteníes nel látex natural. De los averaos doscientos cuarenta [[polipéptidopolipéptidos]]s que se topen formando parte d'esta sustanza, sesenta son antigénicos<ref name="Latex" /> y tan solo trelce d'ellos pudieron ser identificaos hasta'l momentu.

El primera [[alérxenu]] del látex de ''Hevea brasiliensis'' correchamente carauterizáu foi'l ''Hev b 1'', que ye una [[proteína]] formada por 137 [[aminoácidu|aminoácidos]] responsable de la resistencia, flexibilidá y duración de los productos construyíos con látex. Nel añu [[1995]], el ''Hev b 8'' foi descritu como una [[proteína]] que se xune a les [[Inmunoglobulina Y|inmunoglobulinas Y]] de les persones alérxiques al látex y el ''Hev b 2'', una [[proteína]] glucosilada de 374 [[aminoácidu|aminoácidos]], como un alérxenu. Un añu más tarde afayóse que l'alérxenu ''Hev b 3'' sufría fragmentación entá cuando se sometía a temperatures de -20&nbsp;°C. Tamién se caracterizó al ''Hev b 4'' y afayóse l'alérxenu ''Hev b 7''. En [[1999]], determináronse ciertos [[epítopoepítopos]]s lliniales pa les [[Inmunoglobulina Y|inmunoglobulinas Y]] de persones sensibilizaes por esti alérxenu.<ref name="Jamalaja">{{cita web |autor= Chong Quero, Lilia Eugenia; Orozco Martínez, Socorru; Huerta López, José Guadalupe |url= http://www.medigraphic.com/pdfs/alerxa/al-2004/al042b.pdf |títulu= Alergia, Asma ya Inmunoloxía Pediátrica |fechaaccesu= 25 d'agostu de 2009}}</ref>