|
La [[corteza (árbol)|corteza]] ye llisa y de color verde buxu nos tarmos; va escureciéndose a midida que crecen y, alredor de los 15 o 20 años, sedar en toes direiciones, quedando un tueru bien escuru, práuticamente negru.
L'ancina ye, como'l restu de les especies del xéneru ''Quercus'', una planta [[monoica]], anque presenta ciertu enclín a la dioecia (pies con preponderancia de flores masculines o femenines). Les sos [[flor|flores]]es masculines apaecen en [[amentos]], densamente arrexuntaos nos ramillos del añu, primero erectos y finalmente colgantes, que tomen un color amarellentáu, depués anaranxáu y, a la fin, al maduror, pardu. Dar por tola copa, anque preferentemente na parte inferior y en dellos exemplares con más bayura que les femenines, polo qu'estos pies son pocu productores de [[frutu|frutos]].<ref>Dicen en [[Toledo]] que ''la encina con muncho "mocu" da pocu''</ref> Les flores femenines son pequeñes; salen aisllaes o en grupos de dos, sobre los biltos del añu y nun pedúnculu bien curtiu, presentando en principiu un color acoloratáu y al maduror un mariellu anaranxao. El floriamientu producir ente los meses de marzu a mayu, cuando la temperatura medio algama los 20 °C y 10 hores de sol diaries, dempués d'un periodu de estrés. La dispersión del polen ye principalmente [[anemófila]], y en menor midida [[entomófila]], durando ente 20 y 40 díes según les condiciones meteorolóxiques. L'[[alogamia]] ye'l tipu de reproducción más frecuente, ente distintos individuos, anque tamién ye posible la autopolinización con flores masculines del mesmu individuu [[autogamia]]. Ye frecuente que se produza [[Híbridu (bioloxía)|hibridación]] producida por factores como l'[[alogamia]], la separación de les flores y les condiciones climátiques.
[[Archivu:Bellota Encina Carrasca.jpg|thumb|240px|Abiyotes de la ancina o carrasca.]]
|
