Diferencies ente revisiones de «Angelo Poliziano»

Perdió al so padre nuna ''vendetta'' y a los diez años coló a [[Florencia]] a educase; [[neña maravía]], d'estelante sensibilidá, nel círculu [[Médici|mediceo]] aprendió [[llatín]] y [[idioma griegu|griegu]] con notables [[filólogu|filólogos]]; a los dieciséis años podía escribir versos en griegu y a los dieciocho tradució los llibros II, III, IV y V de la ''[[Ilíada]]'' n'[[hexámetru|hexámetros]] llatinos, dexando tres los intentos previos de [[Leonardo Bruni]] y [[Lorenzo Abargana]]. Eso atraxo l'atención de [[Lorenzo de Médicis]], que-y fixo secretariu priváu so en [[1473]]. Tradució amás al llatín el ''Enchiridion'' d'[[Epicteto]], el ''[[Cármides]]'' de [[Platón]] y delles ''Hestories'' de [[Heródoto]]. Foi'l primer filólogu occidental que pudo andar a la tema colos inmigrantes griegos na conocencia del griegu clásicu; tamién foi'l primeru qu'introdució enmiendes a testos griegos clásicos. A partir de [[1480]], empezó a dar clases de lliteratura griega y llatina. Dalgunos de los qu'asistieron a les sos clases fueron [[Miguel Ángel Buonarroti]], l'eruditu alemán [[Johannes Reuchlin]], y los humanistes ingleses Thomas Linacre y William Grocyn. Tenía, al paecer, un encantu irresistible. Foi tutor de los fíos de [[Lorenzo'l Magníficu]], que foi amigu so y el so protectorproteutor. Poco dempués de la so muerte, finó'l mesmu, en plena invasión francesa de la [[Toscana]].