Diferencies ente revisiones de «Félix Amat»

Fíu de los nobles aprobetaos Juan Amat y Salvany y Teresa Pons y Augirot, a los siete años viaxó a Sallent a estudiar gramática llatina y retórica, y a los once al [[Seminariu de Barcelona]]. Estudió filosofía, elocuencia y llingües antigües y modernes, según [[Matemátiques]], materia que-y apasionaba. Ordenóse sacerdote en 1774 y doctoróse en [[Teoloxía]] en [[Gandía]], qu'enseñó nel seminariu de Barcelona, del que foi bibliotecariu dende 1775. Canónigu maxistral de [[Tarragona]] por oposición en 1785, a los 35 años, tomó parte importante na creación de la [[Sociedá Económica d'Amigos del País de Tarragona]]. Al morrer l'obispu de [[Barcelona]], [[Josep Climent i Avinent]], que foi'l so protectorproteutor, pronunció'l so sermón panexíricu. En 1790 tradució con ayuda del so hermanu Antonio un estractu de les ''Reflexones sobre la revolución francesa'' d'[[Edmund Burke]]. Foi individuu de la [[Real Academia de Belles Lletres de Barcelona]]. El 5 de payares de 1803, a los 53 años, foi nomáu Abá de San Ildefonso y arzobispu ''in partibus infidelium'' de Palmira. Con prestíu, foi nomáu confesor de [[Carlos IV d'España|Carlos IV]] el 9 de payares de 1806 a voluntá del mesmu monarca, como consta nel so espediente del [[Archivu Xeneral de Palaciu]].<ref>''Vide.'' ''Personal d'Emplegaos'', caxa 84-espediente 18</ref> A [[Carlos IV d'España|Carlos IV]] influyó-y a la d'aconseya-y sobre la real biblioteca privada, llamada entós Llibrería de Cámara, y por casu influyó por que nomara el soberanu a [[Juan Crisóstomo Ramírez Alamanzón]] como bibliotecariu de la mesma, particularmente pa faese cargu de la entrada de l'amplia llibrería que foi del I conde de Gondomar, don [[Diego Sarmiento d'Acuña]] (1567-1626), venida a la corte dende [[Valladolid]], onde taba, nun equivocar Amat pos realizó bon trabayu de tasación y índices.