Diferencies ente revisiones de «Triunviratu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo apostrofación |
m nomes propios |
||
Llinia 2:
Un '''triunviratu''' (o bien en [[llatín]]: '''triumvirālos tos''') ye una forma de [[gobiernu]] exercíu por trés persones, de normal aliaes ente sigo. El nome surdió na [[antigua Roma]] nel [[sieglu I e.C.]], na dómina de la [[República romana|república]], yá qu'en ciertos tiempos formaríen aliances pa controlar l'escenariu políticu pero al apoderalo tres bandos colos sos respeutivos líderes, quedaría acuñáu d'esa forma, amás sirviría pa estremalo del [[duunvirato]] y del [[decenvirato]] que yá teníen sieglos d'esistencia.
Esti términu concretamente foi utilizáu per primer vegada pa describir les aliances ente [[
== Triunviratos iniciales de la Hestoria Primer Triunviratu romanu ===
Llinia 10:
Denominóse «Primer Triunviratu» a aquel que durara ente los años [[60 e.C.]] hasta'l [[53 e.C.]] y tuviera conformáu poles aliances ente los trés líderes romanos de la dómina, siendo éstos [[Marcu Licinio Crasu|Licinio Crasu]], [[Julio César]] y [[Cneo Pompeyo Magno|Pompeyo Magno]].
Cneo Pompeyo taba enemistado cola nobleza tradicional, magar la so popularidá ganada nel [[campu de batalla]], Marcu Licinio Crasu yera poderosu pola so inmensa riqueza y
Tres les esitoses campañes de [[Pompeyo]] contra los esclavos [[Tercer guerra servil|remontaos]] d'[[Espartaco]] y sobremanera la llimpieza de los pirates qu'operaben nel mediterraneu (ganóse'l llamatu de Magno), este decidió gobernar de forma indirecta (a diferencia de la so mentor [[Lucio Cornelio Sila]]). Pa ello cuntaba col sofitu del senáu (pos tuviera del llau de Sila), pero precisaba tener al so favor a los [[equites]], o clase de los comerciantes, que controlaben les finances en Roma, pa ello alióse col más prominente d'ellos, Marcu Licinio Crasu. Dambos personaxes topetaben en personalidá y calter. [[Julio César]], naquella dómina n'ascensu de la so carrera política, precisaba llibertá d'aición pa entamar dalguna campaña militar onde encimentar la so sonadía (cuidao que les victories militares yeren vistes como una fonte de fama y botín), que dexaben asitiase políticamente de cara a los eleutores r instancies de César, quien cerró una alianza matrimonial con Pompeyo (ésti casóse con Julia, la fía d'aquél) y otra económica con Crasu (quien-y financió la llegada al consuláu en 59 a. C.), alcordaron una alianza política ente los trés. Anque ésti tipu d'aliances nun yeren rares na vida política de finales de la República, la riqueza, popularidá y esperiencia militar combinada de los trés, dexáron-yos atropar (pa sigo y los sos aliaos) les principales maxistratures romanes.
| |||