Diferencies ente revisiones de «Estanislau Figueras i de Moragas»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición |
Sin resumen de edición |
||
Llinia 7:
Nacíu y criáu en Barcelona, llicencióse a los 21 años en [[derechu]] civil. En [[1840]] ingresó nel [[Partíu Progresista]], y cuatru años más tarde coló pa [[Tarragona]], ú entamó a trabayar como abogáu. Ellí participó nos llevantamientos de [[1848]], nos que tuvo la suerte de nun acabar na cárcel, y darréu coló pa [[Madrid]]. Nesi tiempu entamaron los sos contactos colos círculos políticos republicanos de la capital, anque siguió formando parte del [[Partíu Progresista]]. Pero sólo hasta [[1849]]: nesi añu pasa a les files del [[Partíu Demócrata]], que nace n'abril d'esi añu como una escisión de los progresistes.
En [[1851]] foi elexíu, por primer vegada, diputáu por [[Tarragona]] (diba selo, nos años vinientes, delles vegaes más, cuando por esa ciudá y cuando por [[Mataró]]), y volvió allí pa formar parte de la so Xunta Revolucionaria: foi el so presidente nos acontecimientos políticos que llevaron al periodu que se conoz como Bieniu Progresista ([[1854]] - [[1856]]). En [[1855]] foi elexíu diputáu a les Cortes Constituyentes que se convocaron col envís de redactar una Constitución nueva que sustituyera a la moderada de [[1845]], que foi anulada. Nelles foi el cabezaleru de la minoría republicana, que nun pudo sacar alantre la opción d'instituyir un réxime republicanu. Nos discutinios parlamentarios defendió la descentralización del Estáu y les desamortizaciones, lo que lu enfrentó a les xentes más averaes a la [[Ilesia Católica|Ilesia]].
Siguió siendo diputáu nes eleiciones de los años [[1862]] y [[1865]] y, a resultes de les medides represives qu'adoptara [[Ramón María Narváez|Narváez]] escontra los implicaos na sublevación del cuartel de artillería de San Gil ([[22 de xunu]] de [[1866]]), tuvo de fuxir a [[Portugal]] en 1867 pa nun acabar na cárcel.
A fines de febreru hebo formar un nuevu gobiernu (tres la intentona de [[Cristiano Martos]] díes enantes), esta vegada integráu solamente por republicanos. Suel considerase a [[Francisco Pi y Margall|Pi y Margall]] como l'alma d'esi gobiernu qu'hebo d'enfrentase escontra un montoneru de problemes na sociedá de la I República (la [[Tercera Guerra Carlista]], insubordinaciones separatistes, militares subordinaos, conspiración monárquica...), dichu gobiernu desfizo l'Asamblea, convocando Cortes Constituyentes, pal [[1 de mayu]]. El [[23 d'abril]], Martos, esta vegada amparáu nel gobernador de [[Madrid]], Estébanez, aprofitara un nuevu Golpe d'Estáu, tamién fináu por Pi y Margall (naquella dómina yera Ministru de Gobiernación). Al tiempu españaba'l movimientu cantonalista, les cortes constituyentes elixeron el [[9 xunu]] como presidente a Pi y Margall pola incapacidá de Figueras. Esti fuxe pa [[Francia]], pa tornar en pocu tiempu, col envís de xunir les diverxentes idees republicanes ensín ésitu nengún. En [[1880]] funda'l Partíu Republicanu Federal Orgánicu, d'acordiu col exiliáu parisín [[Manuel Ruíz Zorrilla|Ruíz Zorrilla]]. Estanisláu Figueras morrió en [[Madrid]], a los 63 años d'edá, en [[1882]].
| |||