Revisión a fecha de 13:05 27 ago 2019 editar BandiBot (alderique \| contribuciones) Bots 130 520 ediciones m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Jerusalén +Xerusalén) ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 11:49 5 feb 2020 editar desfacer XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 395 539 ediciones m preferencies llingüístiques: '/\b(re(l))(atu\|atos)\b/i' => '$1$2$3' Edición más nueva →
Llinia 8: == Contestu históricu == El ministeriu proféticu de Elías empieza na dómina del reináu de d'[[Acab]] (fíu de d'[[Omrí]]), quien gobernó'l [[Reinu d'Israel]] ente 874 e.C. y 853 e.C.<ref>Philip Wilkinson, ''Religiões'' [Religions, 2008], Rio de Janeiro: Zahar, 2011, p. 298.</ref> El autores de los Llibros de Reis citen como fonte de los sos ~~relatos~~rellatos otru llibru güei perdíu, más conocíu como "el llibru de les cróniques de los Reis d'Israel" ({{biblia\|1Reis\|22:39}}). Posiblemente de tal fonte o otra referida al profeta surde la narración sobre l'enfrentamientu ente Elías y el rei Acab, "quien fixo'l mal a los güeyos de Yahvé, más que tolos que-y precedieren" y "tomó por muyer a una cananea, [[Jezabel (personaxe bíblicu)\|Jezabel]], fía de Itobaal, rei de [[Sidón]] y foise tres [[Baal]] y [[Asera]], sirviólu y se prosternó ante él". Non solo'l corazón de Acab esviar de los preceptos de Yahvé, sinón tamién tol pueblu, lo que provocó la execución de la mayoría de los profetes d'Israel y de resultes de la enconía, Yahvé fixo que sobreviniera una gran seca en Samaria y poro, una fame na rexón. ==La primer misión == Elías apaez sorpresivamente nel ~~relatu~~rellatu anunciando a Acab la seca. Depués, esconder nun regueru cercanu al Xordán y ye alimentáu por cuervos; dempués, por mandatu de Yahvé, va a Sarepta, un pobláu cercanu, a la casa d'una vilba, onde'l profeta multiplica la comida y resucita al so fíu. Trátase del primer casu documentáu de resurreición d'un muertu. Elías enfrentar a [[Jezabel (Biblia) \|Jezabel]], que mandara que mataren a los profetes de Yahvé. Elías desafía a los cuatrocientos cincuenta profetes de Baal a qu'acepten el sacrificiu d'un güe nun altar preparáu pa ser encenráu; Elías fai que-y preparen un altar igual y amás fai que mueyen la madera trés vegaes hasta que s'enllena un foso alredor de l'ara. Yahvé acepta'l sacrificiu de Elías, pa tracamundiu de los profetes de Baal, y nel [[monte Carmelo]] les derrota y degollar cola ayuda del pueblu, dempués de lo que termina la seca. Llinia 27: == La segunda misión == La maldá de Acab y Jezabel engarrada por Elías nun se llindaba al cultu de Baal, sinón que se proyeutaba nel réfugu de los sos súbditos. L'episodiu de la ''viña de Nabot'' ({{biblia\|1Reis\|21}}) ye representativu de la repitida hestoria del réfugu de les tierres de los llabradores polos gobernantes y grandes propietarios. Otros profetes referir a estes situaciones: {{biblia\|Isaias\|5:8\|Isaías}}; {{biblia\|Miqueas\|2:2}}. Elías espresa la sentencia divina contra Jezabel y contra la descendencia de Acab. Derrotáu y muertu ésti en combate coles tropes del rei de d'[[Aram]], a pesar de los bonos badagüeyos de los falsos profetes, asocedió-y el so fíu [[Ocozías d'Israel\|Ocozías]], ''qu'anduvo pel camín del so padre y de la so madre'' y ''fixo pecar a Israel'' y morrió llueu. Según {{biblia\|2 Reis\|2:1-13}} tres la muerte de Ocozías, (852 e.C.) Dios trespasa l'oficiu de profeta a [[Eliseo]], «un carru de fueu con caballos de fueu estremó a los dos; y Elías xubió al cielu nun torbolín.» (2 Reis 2:11) a la vista de Eliseo. Eliseo toma'l mantu de Elías y ye d'esta miente reconocíu por Yahvé como'l so profeta.

Diferencies ente revisiones de «Elíes»