Diferencies ente revisiones de «Andrónico I Comneno»
Contenido eliminado Contenido añadido
m preferencies llingüístiques: '/\b(re(l))(atu|atos)\b/i' => '$1$2$3' |
m iguo contraición: a el so => al so |
||
Llinia 60:
El enfurecido ''basileus'' ordenó-y retornar a la capital imperial, pero l'incorrexible Andrónico, que'l so móvil fuera fadiar a la emperatriz María, a la que repunaba, abandonó Cilicia y a la so llorosa y represa amiga,<ref>El castigu de Filipa pol so desliz foi casase col vilbu [[condestable]] de Xerusalén [[Hunfredo II de Torón]], enforma mayor qu'ella y pa cuelmu mal paecencia.</ref> empecipiando'l pelegrinaxe a [[Xerusalén]] xuntu con un grupu d'aventureros, llevándose consigo, amás, bona parte de l'ayalga de la so provincia. En [[Tierra Santa]] ganóse'l favor del rei [[Amalarico I de Xerusalén]], hasta'l puntu de qu'ésti-y concedió'l [[señoríu de Beirut]]. La so reputación guerrera, el so noble fonduxe y el so propiu encantu abriéron-y toles puertes del [[reinu de Xerusalén]], incluyendo la del cuartu de la vilba de [[Balduino III de Xerusalén|Balduino III]], la nueva reina [[Teodora Comnena|Teodora]], sobrina del Emperador Manuel, una encantadora guapeza de veintiún años. Díxose que dambos llegaron a pensar en casase, pero'l fechu de ser primos torgar.
Esta vegada Andrónico pasárase de la raya. La roxura de Manuel foi incontenible, y pidió a tolos [[Estaos cruzaos|reinos llatinos de la rexón]] que-y apurrieren al so incestuosu primu pa ser cegáu, pero la influyente Teodora interceptó la carta y alvirtió al so amante. Dambos fuxeron xuntos a la corte de [[Nur al-Din|Nureddin]], [[atabeg]] de [[Damascu]], que los acoyó calurosamente (magar ser él mesmu un moralista islámicu bastante rigorosu). Anque Andrónico fuera escomulgáu pola [[Ilesia ortodoxa]], sábese que nunca abrazó la [[Islam|fe musulmana]]. Tocantes
Andrónico y Teodora pasaron n'[[Oriente Mediu]] los siguientes años, visitando [[Bagdag]] y [[Persia]] como amigos de Nureddin de Damascu, y fixeron inclusive un llargu periplu por [[Asia central]] arrodiando'l [[mar Caspiu]] hasta llegar a [[Xeorxa]]. Ellí alióse con Saltuq, el modestu [[emir]] de [[Koloneia]] y convirtióse nun ''barón bandíu'', llanzando incesantes ''razzias'' contra la provincia bizantina de [[Trebisonda]], na que robaba y raptaba a voluntá. Finalmente la reputación de les fazañes de Andrónico llegó a tal puntu que'l gobernador de la rexón movilizó a los sos homes p'atayar les correríes del Comneno: aprovechando qu'ésti se topaba fora del so castiellu, prindó a Teodora y los sos dos fíos y unviar a Constantinopla.
| |||