Diferencies ente revisiones de «Hilario de Poitiers»

Hilario de Poitiers (editar)

Revisión a fecha de 06:44 13 feb 2020

12 bytes amestaos ,  hai 1 añu
ensin resume d'edición
==Biografía==
[[File:Divi Hilarii Pictavorum episcopi De Trinitate.tif|thumb|Lucubrationes, 1523]]
CriarCrióse nel [[paganismu]], nuna familia de l'aristocracia romana local, pero'l so gran interés y la so pasión pola [[verdá]], lleváronlu a estudiar [[filosofía]], especialmente'l [[neoplatonismu]], y a la llectura de la [[Biblia]]. ConvertirConvertióse al [[cristianismu]] polos sos estudios, yá adultu, casáu y con una fía, Abre. Poco dempués del so bautismu, el pueblu aclamaraclamólu como obispu de la so ciudá, cátedra qu'ocupó mientres siete años, momentu nel que Hilario foi desterráu a [[Frigia]] pol emperador [[Constancio II]], que s'alliniara coles decisiones del sínodu [[arrianismu|arrianoarrianu]] de [[Béziers]] del añu [[356]]. Mientres el so pontificáu na [[Galia]] siguiera los sos estudios y perfeccionáuperfeccionó la so formación teolóxica, pero ye'l contautu cola teoloxía d'Oriente lo que fai fructificar el so pensamientu.
 
El destierru en [[Frigia]] duró cinco años, mientres los qu'aprendió'l griegu y afayó a [[Oríxenes]], como tamién la gran producción teolóxica de los [[Padres de la Ilesia|Padres orientales]]. Con estes bases escribe un rigorosu estudiu tituláu ''De Fide adversus Arrianos'' o ''De Trinitate'', el tratáu más fondu hasta entós sobre'l [[Santísima Trinidad|dogma trinitariu]]. Ellí tamién escribió'l opúsculol'opúsculu ''Contra Maxertiam'', nel qu'atacó al emperador Constancio, acusándo-yacusándolu de [[cesaropapismocesaropapismu]] y d'entemetese nes disputes teolóxiques y asuntos internos de la disciplina eclesiástica.
 
Volvió a la so diócesis en [[361]], tres la muerte del emperador. Nesta dómina convertir nel proteutor del nuevu [[Martín de Tours]].
Ye conocíu como'l «[[Atanasio]] d'Occidente», de quien yera contemporaneu. Dambos teólogos son cruciales na crítica del [[arrianismu]] y participaron nos discutinios teolóxicos con discursos y escritos, defendiendo la ortodoxa teolóxica entá cuando falaba del "cuerpu" de Jesús como un cuerpu celeste, yá que fuera niciáu de manera milagrosa na Virxe María: d'esta miente, según afirma Hilario, el cuerpu de Jesús yá yera gloriosu na so vida humano anque tal gloria taba escondida a los güeyos de quien pudieron velo sacante la Tresfiguración, onde s'amosó talo como yera.<ref>Cf. ENRIQUE MOLINÉ, ''Los Padres de la Ilesia. Una guía introductoria'', Ediciones Pallabra, Madrid 1995³, ISBN 84-8239-018-X, páx. 479.</ref> Amás, los sos [[himnu|himnos]], afayaos en dómina contemporánea, convertir nun pioneru d'esta forma poéticu-musical, precediendo a san [[Ambrosio de Milán]], siendo quien introdució nel mundu llatín cristianu una nueva poesía inspirada nos modelos clásicos greco-llatinos y bíblicos ([[Llibru de los Salmos|salmos]] alfabéticos).
 
Foi declaráu [[Doctor de la Ilesia]], polospoles sos grandes aportaciones pa la definición del dogma trinitariu, en [[1851]] pol papa [[Pío IX]]. El so fiesta celebracelébrase'l [[13 de xineru]].
 
Les sos reliquies guardarguárdense na ilesia parroquial de la llocalidá de [[Puy-de-Dôme]] ([[Auvernia]]), hai delles tradiciones qu'afirmen el so treslláu al panteón real de la ilesia de San Denís, en [[París]], y que fueron quemaes polos [[hugonote]]s mientres les revueltes de [[1572]].
 
== Notes ==
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/wiki/Especial:MobileDiff/2776412»