Diferencies ente revisiones de «Dioniso»
Contenido eliminado Contenido añadido
m preferencies llingüístiques: '/\b(re(l))(atu|atos)\b/i' => '$1$2$3' |
jhfdkh'ojigiu |
||
Llinia 5:
Na [[mitoloxía clásica]], '''Dioniso''' (en [[griegu antiguu]] Διώνυσος ''Diônysos'' o Διόνυσος) ye "fíu de Zeus" ("Διός" en [[griegu antiguu]], ye'l xenitivu de Ζεύς, que significa "de Zeus") y ("νυσος" en [[llingua tracia]]-[[idioma frigio|frigia]], significa "fíu"),<ref>Donini, Curtiu storia religioni delle, Roma, 1991, p. 140</ref> <ref>Burkert, Griechische Relixón der archaischen und klassischen Epoche, Stuttgart, 1977, p. 253</ref> ye'l dios de la [[vendimia]] y el [[vinu]], inspirador de la llocura ritual y l'[[Éxtasis (emoción)|éxtasis]], y un personaxe importante de la [[mitoloxía griega]], como fíu del dios principal [[Zeus]] (Ζεύς en [[griegu antiguu]]). Anque los oríxenes xeográficos del so cultu son desconocíos, cuasi toles [[Traxedia griega|traxedies]] presentar como «estranxeru».<ref>{{cita llibru |capítulu=Dionysus |títulu=[[Encyclopædia Britannica]] | urlcapítulo=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/164280/Dionysus}}</ref>
Foi tamién conocíu polos romanos como '''Baco''' (del griegu antiguu Βάκχος ''Bakkhos'')<ref>En Grecia «tantu'l devotu como'l dios llámense Baco.» ({{cita llibru | apellíos=Burkert |nome=Walter |títulu=Greek religion |allugamientu=Cambridge |editorial=[[Harvard University Press]] |añu=1985 |isbn=9780674362802 |páxina=162}} Señalando, pal empecipiáu, a [[Eurípides]], ''[[Les bacantes]]'' 491, y pal dios, que solo ye «Dioniso», [[Sófocles]], ''[[Edipo rei]]'' 211 y Eurípides, ''Hipólito'' 560.</ref> y el frenesí qu'inducía, ''bakcheia''. Ye'l divos patrón de l'[[agricultura]] y el [[teatru]]. Tamién ye conocíu como'l ‘Llibertador' ([[Eleuterio (mitoloxía)|Eleuterio]]), lliberando a unu del so ser normal, por aciu la llocura, l'éxtasis o'l vinu.<ref>Sutton (1992), páx. 2, menta a Dioniso como El Llibertador en rellación a les [[Dionisias]].</ref> La misión divina de Dioniso yera
la música del [[aulós]] y dar final al cuidu y l'esmolición.<ref>Fox (1916), páx. 221: «La misión divina de Dioniso yera entemecer la música de la flauta y traer el cese al cuidu». Fox cita entós a Eurípides como una fonte direuta pa esta afirmación: {{cita|Santa señora de los dioses, santa que so la tierra mueves la to nala d'oru, ¿oyes esto a [[Penteo]]? ¿Oyes el so impía blasfemia contra [[Bromio]], el fíu de [[Ser]], el demoniu que nes fiestes de formoses corones ye'l primeru de los bonaventuraos? Aquel que sabe danzar en comitiva y rir cola flauta y quitar los cuidos, cuando del vinu llega la gala na llacuada de los dioses, y nes fiestes en que se lleva hedra la copa envolubra en suañu a los mortales.|Eurípides, ''Les bacantes'' 370–85}}</ref> El investigadores aldericaron la rellación de Dioniso col cultu de les almes» y la so capacidá pa presidir la comunicación ente los vivos y los muertos.<ref>Riu (1999), capítulu 4 (''Happiness and the Dead''), páx. 105: «Dioniso preside sobre les comunicaciones colos muertos».</ref> Nel [[Panteón (mitoloxía)|panteón]] griegu, Dioniso foi incorporáu como fíu de [[Zeus]] y [[Ser]], nietu de [[Harmonía]] y bisnietu d'[[Afrodita]], magar otres versiones afirmaben que yera fíu de Zeus y [[Perséfone]]. Describir a Dioniso como femenín o «masculín-femenín».<ref>{{cita llibru | apellíos=Otto |nome=Walter F. |títulu=Dionysus Myth and Cult |añu=1995 |editorial=Indiana University Press |isbn=0253208912}}</ref>
| |||