Diferencies ente revisiones de «Antiguu tamil»

L'antiguu tamil ye bien distintu del tamil medieval y entá ye más del malayalam medieval, polo que tienen de ser consideraos llingües claramente distintes, coles sos propies estructures gramaticales, por más que s'aprecia una evolución continua dende l'estáu más antiguu a los estadios más modernos (como se repara ente'l llatín y les modernes [[Llingües romániques]]). A partir del sieglu VII percíbese una clara diferencia ente la llingua antiguu tamil tardíu o tamil medival tempranu de la zona occidental, dixebrada del restu del territoriu pelos montes [[Ghats occidentales]], y los de la zona oriental. Na zona occidental apaecería'l [[idioma malayalam|malayalam]] medieval ente que na zona oriental la llingua evolucionaría hasta dar el tamil medieval que ye daqué más conservador qu'el malayalam. El malayalam perdería les regles de concordanza ente suxetu y verbu y amás la influyencia del sánscritu sería más notable, polo qu'apaecería la diferencia ente oclusives aspiraes y non aspiraes, que nun tán presentes nel tamil medieval. Igualmente l'antiguu tamil paez ser la llingua dende la qu'evolucionó'l modernu irula. Per otra parte el modernu tamil de Śri Lanka ye daqué más conservador y arcaizante que'l tamil continental de [[Tamil Nadu]]. Asina'l tamil insular entá caltiencaltién la distinción tripartita de los deícticos del antiguu tamil (''ivaṉ'' 'esti', ''uvaṉ'' 'esi', ''avaṉ'' 'aquel'). Igualmente'l tamil insular inda caltiencaltién una forma de pretéritu perfectu que ye'l continuador direutu del mesmu tiempu n'antiguu tamil (a pesar d'estes diferencies el tamil continental y l'insular tienen un altu grau d'[[inteligibilidad mutua]]).

La mayor parte de testos n'antiguu tamil, según los sos comentarios medievales, fueron escaecíos mientres sieglos, siendo redescubiertos namái a partir de la segunda metá del sieglu XIX. El periodu medieval tuvo marcáu pol conflictu ente hindús, budistes y jainistas, del que los hindús remanecieron como'l grupu dominante y anatemizaron los testos relixosos d'otres confesiones y destruyeron munchos d'ellos. Por esa razón namái se caltiencaltién un testu budista n'antiguu tamil, anque se caltuvieron un númberu mayor de testos jainistas pola ritual del ''sastradaṉam'' pol cual dellos home ricos patrocinaben la copia d'antiguos manuscritos que sirvíen como regalos de bodes y otros acontecimientos. Munches de les copies escrites en materiales perecederos como fueyes de palma deteriorar pol clima estremu del sur de la India, ya inclusive munchos fueron refundiaos a los ríos tres el fallecimientu de los sos propietarios. El redescubrimientu de los antiguos testos debe enforma a eruditos indios como O.V. Caminada Aiyar (1855-1937) que fixeron un meticuloso trabayu de recuperación y edición de testos escaecíos. Tamién dellos eruditos británicos que s'interesaron pola hestoria de l'antigua India.

Les primeres inscripciones n'antiguu tamil son inscripciones curties dataes a partir del s. III e.C. atopaes en cueves y en fragmentos de cerámica. Estes inscripciones usen una variante del [[alfabetu brahmi]].<ref>{{Harvnb|Mahadevan|2003|pp=90–95}}</ref> El primer testu llargu importante n'antiguu tamil ye'l ''[[Tolkāppiyam]]'', un tratáu sobre gramática del antiguu tamil y poética, que les sos partes más antigües podríen remontase al sieglu I e.C.<ref name="Lehmann 1998 75">{{Harvnb|Lehmann|1998|pp=75–76}}</ref> A partir d'esa fecha caltiencaltién un númberu importante d'obres lliteraries n'antiguu Tamil, ente estes caltiencaltién un corpus de 2381 poemes, colectivamente llamaos [[lliteratura del periodu Sangam]]. Estos poemes datar ente los sieglos I y V d.C.,<ref name="Lehmann 1998 75"/><ref>Les feches pa la lliteratura del periodu Sangam y l'identificación de la so llingua como antiguu tamil, ye un descubrimientu relativamente recién, cuestinado por dellos autores como Herman Tieken que sostien que dalgunes d'estos trabayos procederíen en realidá del sieglu IX y seríen composiciones de la dinastía Pāṇṭiya, escrites deliberadamente nun estilu arcaizante que fai que paezan más antiguos de lo que son.</ref> esto fai d'estos testos el cuerpu de lliteratura seglar más antiguu de la India.

L'antiguu tamil caltiencaltién munches carauterístiques del proto-drávida, incluyendo'l inventorio de consonantes,<ref>{{Harvnb|Krishnamurti|2003|p=53}}</ref> la [[estructura silábica]],<ref>{{Harvnb|Krishnamurti|2003|p=92}}</ref> y delles carauterístiques gramaticales.<ref>{{Harvnb|Krishnamurti|2003|pp=182–193}}</ref> Ente estes, l'ausencia d'un tiempu de presente estremáu, una y bones l'antiguu tamil como'l proto-dravídicu tien namái dos tiempos: el pasáu y el "non pasáu". Esto camudó en tamil medieval onde esisten tres tiempo presente, pasáu y futuru y ye una innovación respeuto al estáu más antiguu.