Diferencies ente revisiones de «Italia fascista»
Contenido eliminado Contenido añadido
m topónimos |
|||
Llinia 297:
Pa torgar un derrumbe italianu en [[Libia italiana|Libia]], el dictador alemán [[Adolf Hitler]] unvió un considerable cuerpu de [[tanque]]s al mandu del xeneral [[Erwin Rommel]] pa refugar les ofensives britániques y avanzar hasta'l [[Canal de Suez]], controlando'l [[Reinu d'Exiptu]]. Nominalmente el contingente alemán, llamáu ''[[Afrika Korps]]'', taría subordináu al estáu mayor del [[Regio Esercito]], pero llueu la superioridá téunica y loxística de les tropes xermanes causó qu'éstes operaren de manera autónoma, nel mesmu planu que los mandos italianos.
Magar los desastres del primer añu de guerra, en xunu de 1941 Mussolini aportunó n'unviar unidaes del [[Regio Esercito]] pa sofitar la ofensiva alemana na [[XRSS]]. Esti contingente, denomináu [[Exércitu Italianu en Rusia|ARMIR]], llegó a sumar diez divisiones, pero tuvo siempres bien mal forníu pa la llucha ivernizo y abastecío con armes de mediocre calidá, participando primeru nes lluches de los alemanes nel oeste d'[[
N'África del Norte les tropes ítalo-alemanes llograron meyores dende abril de 1941 (trunfando na [[Operación Sonnenblume]])col sofitu loxístico y bélico del [[Tercer Reich]], especialmente pol remangu del xeneral alemán Rommel al frente del [[Afrika Korps]] y el sofitu aereu de la [[Luftwaffe (Wehrmacht)|Luftwaffe]], con aviones de meyor calidá que los usaos pola [[Regia Aeronautica]], llegando inclusive a [[Sitiu de Tobruk|sitiar el puertu libiu de Tobruk]], tomáu polos británicos trés meses antes, y algamar la frontera libiu-exipcia. En mayu y xunu de 1941 los ítalo-alemanes refugaron dos contraofensives britániques (la [[Operación Brevity]] y la [[Operación Battleaxe]]).
Llinia 308:
=== Crisis del réxime ===
La situación militar del [[Potencies de la Exa na Segunda Guerra Mundial|Exa]] a entamos de la primavera de [[1943]] paecía bien pocu falagadora: Italia había perdíu tol so [[imperiu colonial italianu|imperiu colonial]], la so flota fuera casi destruyida nel Mediterraneu tres la Batalla del Cabu Matapán y apenes caltenía una débil cabeza de ponte en Túnez, el [[Tercer Reich]] sufría una pergrave derrota en Stalingráu y perdía casi toles sos meyores nel [[Cáucasu]], la cuenca del [[Donbass]] y l'estremu este d'[[
N'Italia'l descontentu llega a les mases populares ante la interminable socesión de derrotes béliques, les privaciones de la vida diaria, y l'estrema dependencia respeuto de los alemanes, descontentu que s'estiende a la élite del fascismu, en tanto líderes del gobiernu como [[Galeazzo Ciano]] o [[Dino Grandi]] oponer a siguir la guerra al llau d'Alemaña, quien yá se perfila como país vencíu ante'l cual Italia nun tien poder efeutivu. La economía italiana sufría yá los efeutos d'una guerra a gran escala pa la cual nun taba preparada de nenguna manera, a lo cual xúnese la dependencia escontra [[Alemaña]] como esclusiva suministradora de [[materia primo]] y casi únicu mercáu pa la [[esportación]] de productos italianos.
| |||