Diferencies ente revisiones de «Tercer República Francesa»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo testu: dáu => dau |
m preferencies llingüístiques: indirectu => indireutu |
||
Llinia 120:
Anque'l xeneral monárquicu [[Patrice de Mac-Mahon]] foi escoyíu "presidente de Francia" en 1873 pa gobernar por un plazu de siete años, llueu los republicanos ganaron mayor preponderancia política. La impopularidá de la monarquía definió l'alderique políticu cuando l'[[Asamblea Nacional de Francia]] aldericó una nueva Constitución mientres l'añu 1874, al puntu qu'el 30 de xineru de 1875 los diputaos republicanos consideráronse lo bastante fuertes pa proponer la "Enmienda Wallon" al proyeutu constitucional p'amestar la frase ''-y président de la République est élu par -y Sénat et par la Chambre'' ( en [[Idioma francés|francés]]: "El presidente de la República ye escoyíu pol Senáu y la Cámara"). Esta frase foi aprobada na Asamblea Nacional por un solu votu (353 a 352) y collo Francia quedó oficialmente consagrada como [[república]].
Ente febreru y xunetu de 1875 sentáronse les bases de la república cola aprobación de [[Lleis constitucionales franceses de 1875|lleis constitucionales]]. Creóse un parllamentu con dos cámares: la [[Asamblea Nacional de Francia|Cámara de Diputaos]] y el [[Senáu|Senáu de Francia]], según los cargos de presidente de la República y presidente del Conseyu ([[Primer Ministru de Francia|primer ministru]] o xefe de gobiernu). El [[xefe d'Estáu]] yera'l [[Presidente de la República Francesa|presidente de la República]], pero como [[xefe de Gobiernu]] al [[Primer ministru de Francia|primer ministru]], quien yera escoyíu pola [[Asamblea Nacional de Francia|Cámara de Diputaos]] y el [[Senáu de Francia]]. Estos cuerpos llexislativos yeren escoyíos por sufraxu universal (direutu nel casu de la Cámara ya
Les [[Eleición llexislativa de Francia (1876)|eleiciones xenerales a l'Asamblea de los Diputaos del 20 de febreru de 1876]] dieron una clara victoria de los republicanos,<ref name="Mayeur">Jean-Marie Mayeur, ''La vie politique sous la IIIe République'', Points, nº 73, 2001, páxs. 60-68, ISBN 2-02-006777-3</ref> polo que'l presidente de la República nomó socesivamente como presidentes del Conseyu a dos republicanos y conservadores, [[Jules Dufaure]] y [[Jules Simon]], que nun consiguieron llograr l'enfotu del Parllamentu. Pal 16 de mayu de 1877, la opinión popular dexara de sofitar la monarquía y sofitaba agora a la instauración definitiva de la república.
| |||