Diferencies ente revisiones de «Reinu suevu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo testu: desembarco => desembarcu |
m topónimos |
||
Llinia 103:
La historiografía actual inclínase a favor de la versión de Gregorio de Tours, asitiando la llegada de Martín de Braga a la Gallaecia nel reináu de Chariarico (550-558/559) y rellacionando la so conversión al catolicismu cola creciente influencia nel reinu suevu de los francos [[merovinxos]] y de los bizantinos, enemigos de los visigodos. Por ello destaquen que Martín de Braga antes de dir a Galicia tuviera nel Oriente bizantín y que la so llegada al reinu suevu coincide col desembarcu de los bizantinos nel sur de la península, onde van fundar la provincia de [[Spania]], y, per otru llau, la influencia merovinxa —que llegaría a la Gallaecia pela vía comercial marítima que xunía la zona de [[Burdeos]] coles mariñes del noroeste de la península— manifestar na bien estendida veneración qu'esistía ente los católicos galaicorromanos por [[San Martín de Tours]], quien según Gregorio de Tours tuvo un papel destacáu na conversión sueva al catolicismu.{{Harvnp|García Moreno|1982|p=304}}
[[Archivu:Ariamirogaliza.jpg|thumb|left|Miniatura medieval del [[primer concilio de Braga]] qu'amuesa al rei suevu [[Ariamiro]] (derecha) colos obispos Lucrecio, Andrés y [[Martin de Dumio]]. Sieglu X ''[[Codex Vigilanus]]''.]]
L'actividá de Martín de Braga, sofitada pol rei, centrar na cristianización de los sectores rurales bien influyíos poles creencia paganes y pola herexía [[priscilianismo|priscilianista]] —como se deduz del so tratáu pastoral ''De correctione rusticorum''— y na reorganización de la Ilesia del reinu pa convertila nuna auténtica Ilesia "nacional". Asina so la supervisión de Martín, que yá ocupaba la sede metropolitana de Braga, foi tresformada la organización eclesiástica tradicional heredada del [[Baxu Imperiu romanu]] cola división del reinu en 13 diócesis —dalgunes d'elles nueves—, de la mesma arrexuntaes en dos grandes distritos o "provincies eclesiástiques": una meridional, que la so sede metropolitana sería Braga, y otra septentrional, con [[Lugo]] como nueva sede metropolitana. Esta división, según Luis A. García Moreno, afacer a "la realidá territorial y política del reinu suevu d'entós. N'efeutu, en dichu reino les zones septentrionales —correspondientes en llinies xenerales al antiguu ''conventus Lucensis''— presentaben con rellación a les meridionales un evidente acaísmo nes sos estructures socioeconómicas: práutica inesistencia de nucleos urbanos d'importancia, cola esceición de Llugo; esistencia de distritos con restos d'estructures de tipu tribal y que la so organización eclesiástica se estructuraba en redol a monesterios episcopales de tradición céltica, etcétera".{{Harvnp|García Moreno|1982|p=305}} Los trelce obispaos de la reorganizada Ilesia católica sueva fueron los siguientes: [[Britonia]]; [[Obispáu de Llugo|Lucus Augusti]]; [[San Martín de Mondoñedo|Laniobrense]]; [[Iria Flavia]]; [[Diócesis de
Na consecución de los oxetivos de Martín de Braga fueron fundamentales el [[Primer concilio de Braga]] y el [[Segundu concilio de Braga]] celebraos en mayu de 561 y en xunu de 572, respeutivamente. Nel primeru —convocáu so los auspicios del rei [[Ariamiro]] (558/559-561), socesor de Chariarico— tratáronse la cuestión priscilianista y los problemes internos de la Ilesia. Nel segundu convocáu mientres el reináu del rei [[Miro (rei)|Miro]] (570-583), fíu de Tedomiro (561-570), socesor de la mesma de Ariamiro— completóse la creación de la Ilesia "nacional" sueva al dotala del so propiu [[derechu canónicu]], tomáu de los principales concilios de la [[Ilesia Ortodoxa|Ilesia griega]].{{Harvnp|García Moreno|1982|p=304-305}}
Llinia 112:
Nel 580 empecipiar nel reinu visigodu la [[rebelión de Hermenegildo]], fíu primoxénitu de Leovigildo que se convirtiera al catolicismu. Dos años dempués Leovigildo empecipió la ofensiva pa recuperar la [[Lusitania]] y la [[Bética]] que taben en poder de los sublevaos. Nel intre tomó [[Mérida (España)|Mérida]], la capital de la Lusitania, y nel 583 sitió Sevilla, la capital de la Bética onde vivíen Hermenegildo y la so esposa franca. N'ayuda d'éstos allegó un exércitu suevu al mandu del rei Miro, pero Leovigildo abarganar y obligó-y a xura-y fidelidá, dexándo-y retirase a Galicia, onde morrió pocu dempués, según el cronista francu [[Gregorio de Tours]], anque'l cronista godu [[Juan de Biclaro]] asitia la so muerte en Sevilla.{{Harvnp|Thompson|2011|p=89-90}}
Tres la muerte del rei Miro en 583, asocedió-y el so fíu [[Eborico]]. Pero ganar ante los visigodos, que frayó la fortaleza militar del reinu suevu, y el malestar creáu ente l'aristocracia del reinu pola renovación pol nuevu rei de la fidelidá a Leovigildo xurada pol so padre, pudieron ser les causes de que al añu siguiente Eborico fuera destronáu pol so cuñáu [[Andeca]] y apostráu a un conventu. Andeca pa fortalecer la so posición casóse de momentu en segundes nupcias cola vilba del rei Miro, [[Siseguntia]]. Leovigildo nun intervieno nel intre porque inda taba intentando acabar cola [[rebelión de Hermenegildo]], pero en cuanto consiguió pone-y fin, encabezó un exércitu en 585 qu'enfusó nel reinu suevu y apoderóse d'él. El rei Audeca foi recluyíu nun monasteriu y Leovigildo facer cola ayalga real. Asina dexó d'esistir el reinu suevu que quedó convertíu nuna provincia del [[reinu visigodu de Toledo]]. Tres la marcha de Leovigildo, hubo un intentu de restauración del reinu per parte d'un tal [[Malarico]] pero foi ganáu polos exércitos visigodos. De resultes de la conquista, fueron establecíos obispos arrianos en [[Viseu]], [[Lugo]], [[
== Referencies ==
| |||