Diferencies ente revisiones de «Numberación hebrea»

L'alfabetu hebréu tien ventidós consonantes, polo que'l sistema básicu de numberación llega hasta la cuarta centena. Pero los soníos consonantes hebreos son 28. Los hebreos nun recurrieron a 28 lletres sinón qu'utilizaron solamente les 22 conocíes y representaron los demás soníos por aciu la inclusión d'un puntu (llamáu [[Daguesh]]) dientro de seis consonantes. Cuando'l puntu nun ta escritu la consonante tien soníu "nidiu" o fricativu y nel otru casu un soníu "fuerte" o oclusivu. El fechu de caltener 22 consonantes tien una esplicación: les lletres del alfabetu tán tamién rellacionaes con polígonos regulares que les sos cantidaes de llaos estremen esactamenteesautamente a los 360 graos de la circunferencia. Asina 'á-lef non solamente simboliza al númberu 1, sinón que tamién representa a un triángulu equilláteru, behth ta acomuñada con un cuadráu, guí-mel col pentágonu, en fin. El númberu 360 tien 24 divisores enteros positivos, pero'l 1 y el 2 nun correspuenden al númberu de llaos de polígonos regulares. Queden d'esta forma 22 númberos que s'acomuñar a les consonantes del alfabetu significando polígonos. Hai un paralelismu total col alfabetu feniciu.