Diferencies ente revisiones de «Ludwig Wittgenstein»

Les ''Investigaciones filosófiques'' son el principal testu en que se recueye'l pensamientu del llamáu ''segundu Wittgenstein''. La traza más importante d'esta segunda dómina ta nun cambéu de perspeutiva y paradigma nel so estudiu filosóficu del llinguaxe. Si nel ''Tractatus'' adoptaba un puntu de vista lóxicu pal escrutiniu del llinguaxe, esti segundu Wittgenstein llega al convencimiento de que'l puntu de vista afechu ye de calter [[Pragmatismu|pragmatista]]: nun se trata de buscar les estructures lóxiques del llinguaxe, sinón d'estudiar cómo se porten los usuarios d'un llinguaxe, cómo aprendemos a falar y para qué nos sirve.

 

 

Una tesis fundamental de les ''Investigaciones'' ye la imposibilidá d'un ''llinguaxe priváu''. Pa Wittgenstein, un llinguaxe ye un conglomeráu de xuegos, que van tar rexíos cada unu poles sos propies regles. L'asuntu ta n'entender qu'estes regles nun pueden ser quitaes, ye dicir que nun podemos siguir privadamente una regla. La razón ta en que l'únicu criteriu pa saber que siguimos correchamente la regla ta nel usu habitual d'una comunidá: si pierdo nuna islla erma, y establezo un xuegu pa entreteneme, a otru día nun puedo tar seguru de si cumplo les mesmes regles que'l día anterior, pos bien podría fallame la memoria o alloriar. Lo mesmo asocede colos xuegos de llinguaxe: pertenecen a una coleutividá y nunca a un individuu solu. Esto va tener importantes consecuencies pa la posterior [[filosofía de la mente]], pos ¿qué asocede con esos términos que refieren a les nueses esperiencies privaes, los llamaos ''términos mentales'', como "dolor"? El significáu de la pallabra "dolor" ye conocíu por toos. Sicasí, yo nun puedo saber si llames "dolor" a lo mesmo que yo, yá que yo nun puedo esperimentar el to dolor, sinón solamente'l míu. Esto lleva a Wittgenstein a entender que l'usu de la pallabra "dolor" vien acomuñáu a otra serie d'actitúes y comportamientos (quexes, xestos o cares de dolor, etc.) y que namái con base a ello terminamos per acomuñar la pallabra "dolor" a eso que sentimos privadamente.