Diferencies ente revisiones de «John C. Calhoun»

 

== Infancia y mocedá ==

John C. Calhoun yera fíu del [[inmigrante]] [[Escocia|escocés]] y [[Irlanda|irlandés]] Patrick Calhoun, que careció gravemente cuando'l so fíu cuntaba con 17 años. Esti fechu obligar a faese cargu de la granxa familiar nel so estáu nativu de [[Carolina del Sur]]. Col sofitu financieru de los sos hermanos retomó los estudios, llogrando un títulu de la [[Universidá de Yale]] en [[1804]]. Dempués d'estudiar na Escuela de Derechu de Tapping Reeve en [[Litchfield]], [[Connecticut]], Calhoum foi aceptáu pal exerciciu llibre del oficiu d'[[abogáu]] nel so estáu en [[1807]]. En xineru de [[1811]] John Calhoum casóse cola so prima [[Floride Bonneau]] (que solletraben de forma distinta'l so apellíu común), cola cual tuvo diez fíos nos 18 años de matrimoniu, anque trés d'ellos morrieron na so infancia. Mientres el segundu exerciciu de la vicepresidencia del so maríu, Floride foi una de les principales figures nel llamáu "[[affaire Petticoat]]".

 

 

En [[1810]] Calhoum foi escoyíu como miembru de la [[Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos|Cámara de Representantes]] del [[Congresu Federal de los Estaos Xuníos]], na cual asumió'l rol de ''ferre'' (o favorable a la guerra) contra [[Gran Bretaña]] en [[1812]], so la direición de [[Henry Clay]]. Esti papel tuvo antecedíu pola so demanda pública de guerra en [[1807]] no que se conoció como l'Incidente Chesapeake-Leopard. Dempués de la guerra sofitó xuntu con Clay la emisión de [[bonos de guerra]] pa realizar grandes obres públiques nacionales. Col fin de fortalecer a la nación sofitó diverses midíes como l'establecimientu de [[Proteccionismo|tarifes proteccionistes]] col fin de fortalecer la industria nacional, la creación d'un bancu nacional pa los Estaos Xuníos, la realización de meyores internes y otres polítiques públiques que dempués refugaría.

En [[1817]] el presidente [[James Monroe]] solicitó-y a Calhoun participar nel gobiernu como Secretariu de Guerra, cuidao que desempeñó hasta [[1825]]. Al cargu de los asuntos indíxenes de los [[Estaos Xuníos]], Calhoun desempeñó un rol fuertemente nacionalista. Magar lo anterior, los sos oponentes nel Congresu, moteyaos "[[vieyos republicanos]]", enfrentar atacando y apexando les midíes tomaes pa les operaciones y finances del departamentu. Calhoun asumió una postura reformista, sofitando la centralización y l'eficiencia nel departamentu al cargu de los asuntos indíxenes, pero'l poder lexislativo oponer a los sos intentos de reforma. La creciente frustración de Calhoun cola inacción que demostraba'l Congresu, les rivalidaes polítiques y la creciente ideologización del conflictu, llevar a impulsar la creación d'una nueva unidá alministrativa llamada [[Departamentu d'Asuntos Nativos]] en [[1824]]. El so nacionalismu tamién se manifestó col sofitu que brindó a Monroe interviniendo a favor de la firma del [[Compromisu de Misuri]], a pesar de les protestes de los dueños d'esclavos. Nesti sentíu Calhoun envaloraba qu'una continua crítica y baturiciu respeuto de la tema de la esclavitú amenaciaría la Unión.

 

 

=== L'alministración de Jackson ===

So la presidencia de Jackson l'exerciciu del poder per parte de Calhoun resultó ser nuevamente controversial, provocando una reña ente dambos. El [[decretu tarifario de 1828]] (denomináu polos sos contradictores como los "''impuestos abominables''") foi la causa del primer enfrentamientu ente'l vicepresidente y los jacksonianos. Magar que asegurárase-y que los partidarios del presidente nel congresu oponer a la midida, esta foi aprobada polos jacksonianos norteños, fechu que-y provocó una gran frustración. De regresu a la so tierra natal redactó la llamada "''[[South Carolina Exposition and Protest]]''" ("''Esposición y protesta de Carolina del Sur''"), un ensayu publicáu anónimamente nel cual denunciaba la filosofía nacionalista a la cual sofitara.

 

 

== Nel Senáu ==

El [[28 d'avientu]] de [[1832]] Calhoun anunció'l so arrenunciu al cargu de vicepresidente col fin de postulase al Senáu pol so estáu natal, convirtiéndose de camín nel primer vicepresidente qu'arrenunció al so cargu na hestoria del so país. Esta decisión resultó atinada pa los sos intereses, cuidao que sería nel Senáu onde algamó la so máxima influencia y fama.

 

 

''{{cita|Puedo dicir cola verdá, qu'en pocos países tantu ye dexáu al trabayador, y tan pocu extirpado d'él, o onde haya atención más atenta dada a él na enfermedá o na ancianidad. Compárese la so condición colos habitantes de les cases probes nes partes más civilizaes d'Europa –mirái al enfermu, al vieyu y argayadizu esclavu, per un sitiu, arrodiáu de la so familia y amigos, so la cariñosa supervisión del so amu y señora, y compárenlo cola condición desesperao y desgraciao condición del probe nos asilos.}}''

La so fiera defensa de la esclavitú llogró estremar entá más a l'habitantes del sur colos del norte, llevando a los primeres a afalagar con mayor fuercia cada vez más la idea de secesión y a los postreros a imponer l'abolición de la esclavitú de la manera más radical posible.