Diferencies ente revisiones de «Idioma italianu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m +{{control d'autoridaes}} |
|||
Llinia 12:
== Posición dientro de la Familia románica ==
La consideración de llingua única a tolo que se fala n'Italia ye bien abegoso: los idiomes descendientes del [[llatín]] estrémense en dos grupos: l'oriental, qu'inclúi al [[rumanu]] y [[aromúnicu]] (macedorrumanu) y l'occidental, dividíu en llingües '''[[galorrománicu|galo]]-[[iberorrománicu|ibériques]]''' como'l [[francés]], les demás llingües d'[[oil]], l'[[occitanu]], [[francoprovenzal]], [[réticu (retorromanu)|retorromanu]] y les llingües [[Llingües galoitalianes|galo-italianes]] ([[Idioma lombardu|lombardu]], [[piamontés]], [[vénetu]], [[ligur]], etc.) y la rama '''[[italorrománicu]] incluye el [[sicilianu]], [[calabrés]], [[napolitanu]] y el propiu "''italianu''" o toscanu. La llinia divisoria ente galoitalianes y italoromániques ta asitiada xusto nel entamu de la península cerca de Rímini.
Pola imposición del toscanu, idiomes con antigua tradición lliteraria como'l vénetu o que gozaron del estatus d'idioma oficial, como'l piamontés nel [[Reinu de Piamonte]]-Cerdeña, la [[llingua ligur]] na [[República de Xénova]] o'l Napolitanu nel [[Reinu de les Dos Sicilies]], tan arrequexaos anguaño a la categoría de dialeutos, magar qu'Italia reconoz como idiomes al [[sardu]] y [[friulián]], magar que nenguna d'estes llingües caben dientro de la rama ítalo-romance.
| |||