Diferencies ente revisiones de «Hera»

{{otrosusos}}

'''Hera''' (en [[griegu antiguu]] Ἥρα ''Hēra'', o equivalentemente: Ἥρη ''Hērē'' en [[xónicu (dialectu)|xónicu]] y [[griegu homéricu]]) ye la lexítima esposa de [[Zeus]] nel [[dioses olímpicos|panteón olímpicu]] de la [[mitoloxía griega]] clásica. Amás, ocupaba'l cargu de Reina de los dioses. El so equivalente na [[mitoloxía romana]] yera '''[[Juno (mitoloxía)|Juno]]'''. Sacrificábense-y la [[vaca]] y más tarde el [[pavu real]]. La so madre llamábase [[Rea]] y el so padre [[Cronos]].

 

 

== Cultu ==

 

Hera pudo ser la primera a quien los griegos dedicaren un santuariu nun templu zarráu con techu, en Samos sobre'l 801 e.C. Darréu foi reemplazáu pol [[Hereo de Samos|Hereo]], unu de los mayores templos griegos de la hestoria. (Los [[Altar (relixón)|altares]] griegos de la dómina clásica taben frente a los templos, al campu.) Construyéronse munchos templos nesi llugar, polo que les evidencies son confuses en cierta midida y les dataciones arqueolóxiques inciertes. Sabemos que'l templu creáu pol escultor y arquiteutu [[Roico]] foi destruyíu ente 570 y el 560 e.C. , siendo reemplazáu pol templu de [[Polícrates de Samos|Polícrates]] ente'l 540 y el 530 e.C. N'unu d'estos templos hubo un monte de 155 columnes. Tampoco hai evidencies de lloses nesti templu, lo que suxure que nunca foi rematáu o que tuvo abiertu al aire.

 

== Importancia antigua de Hera ==

 

Nel [[Templu de Hera en Olimpia|Templu de Hera]] en [[Olimpia]], la imaxe de cultu tradicional de Hera yera más antigua que la imaxe guerrera de Zeus que la acompañaba. Homero describía la so delicada rellación con Zeus na ''[[Ilíada]]'', na que Hera declara a Zeus: «Tamién yo soi una deidá, el nuesu llinaxe ye'l mesmu y el artero [[Crono]] engendrome la más venerable, pol mio abolengu y por llevar el nome d'esposa to, de ti que reines sobre tolos inmortales».<ref name="Il50" /> Anque Zeus ye de cutiu llamáu ''Zeus Hereo'', ‘Zeus [consorte] de Hera', el tratamientu que Homero espácha-y ye pocu respetuosu, y en posteriores versiones anecdótiques de los mitos (ver más embaxo) Hera apaecía dedicando la mayor parte del so tiempu a entamar vengaciones contra les [[ninfa|ninfes]] seducíes pol so home, pos defendía toles antigües regles correctes de la sociedá y hermandá femenina helenes.

 

== Emblemes de la presencia de Hera ==

 

Na imaginería helenística, la carreta de Hera yera tirada por [[pavu real|pavos reales]], páxaros desconocíos pa los griegos antes de les conquistes d'[[Alexandru Magno]], que'l so tutor, [[Aristóteles]], alude a ellos como «páxaros perses». El motivu del pavu real resurdió na iconografía [[Renacimientu|renacentista]] qu'unificó a Hera y [[Juno (mitoloxía)|Juno]], y na que se centraron el pintores europeos.<ref>[[#Bibliografía|Seznec (1953)]].</ref> Un páxaru que fuera acomuñáu con Hera nun nivel arcaicu, onde la mayoría de les dioses exees taben rellacionaes con «el so» páxaru, yera'l [[cucu]], qu'apaez en fragmentos mitolóxicos avera del primer cortexu d'una virxinal Hera per parte de Zeus.

* Χρυσόθρονος ''chrysothronos'', ‘la del tronu doráu'.

 

 

== Hera, los sos fíos y los sos amoríos ==

Hera foi la madrasca y enemiga de [[Heracles]], quien foi llamáu ‘gloria de Hera'<ref>Pauly-Wissowa, ''[[Realencyclopädie der Classischen Altertumswissenschaft]]'', ''s. v.'' Hera.</ref> nel so honor. Heracles ye l'héroe que, más inclusive que [[Perseo]], [[Cadmo]] o [[Teseo]], introdució los vezos olímpicos en Grecia.<ref name="RS" /> Cuando [[Alcmena]] taba embarazada de Heracles, Hera intentó evitar qu'esti naciera arreyando les piernes de Alcmena en nuedos. Los sos planes fueron atayaos por [[Galantis]], la sierva de Alcmena, quien dixo a Hera que yá traxera'l neñu al mundu. Hera tresformar nuna [[Mustela nivalis|papalba]].

 

 

Cuando Heracles yera entá un infante, Hera unvió dos [[Serpentes|culiebres]] pa matalo mientres dormía nel so trubiecu. Heracles esgañó una culiebra con cada mano y la so ñeñera topar prestándose colos sos cuerpos flácidos como si fueren xuguetes. Esta anéudota<ref>Recoyida en [[Apolonio de Rodas]], ''[[Argonáuticas (Apolonio de Rodas)|Argonáuticas]]'' i.855; [[Píndaro]], ''Píticas'' iv.253.</ref> parte d'una representación del héroe garrando una culiebra en cada mano, xusto como les familiares dioses minoiques fixeren dalguna vegada. «La imaxe d'un neñu divín ente dos serpiente puede ser bien familiar pa los tebanos, qu'adoraben a los [[Cabiros]], anque nun yera representada como una primer fazaña d'un héroe».<ref>[[#Bibliografía|Kerényi (1959)]] p.&nbsp;134.</ref> Más tarde volvió a les [[Amazona (mitoloxía)|amazones]] contra él cuando taba nuna de les sos xeres.

 

=== Ío ===

Hera tuvo a puntu de sosprender a Zeus col so amante la princesa [[Argos (Grecia)|argiva]] [[Ío (mitoloxía)|Ío]], lo qu'esti llogró evitar convirtiéndola nuna formosa [[tenral]] blanca. Sicasí Hera abarruntó l'engañu y pidió a Zeus que-y diera la xata como un regalu, a lo qu'esti nun pudo negase.

 

 

== Otres hestories nes qu'apaez Hera ==

 

=== Rebelión contra Zeus ===

 

=== El Xuiciu de Paris ===

{{AP|Xuiciu de Paris}}