Diferencies ente revisiones de «Partíu Comunista d'Alemaña»

Cola esperiencia anterior col SPD y el USPD, y tamién coles mires de consiguir atraer a munchos obreros descontentos col cursu de la revolución hasta entós, los espartaquistas, xuntu con grupos como los IKD, dieron en crear el Partíu Comunista d'Alemaña.<ref>Heinrich August Winkler (1993), páx. 55</ref> El Congresu fundacional tuvo llugar nel Conceyu de Berlín ente'l 30 d'avientu de 1918 y el 1 de xineru de 1919.<ref>J.P. Nettl (1969), páx. 472</ref>

 

 

El Partíu foi dirixíu nun empiezu por Rosa Luxemburg y [[Karl Liebknecht]], anque una parte importante de la militancia taba en desalcuerdu con delles de les sos posiciones, como la necesidá de trabayar nos [[sindicatu|sindicatos]] de clase mayoritarios o participar nel parllamentu alemán, el ''[[Reichstag (parllamentu alemán)|Reichstag]]''. El fracasu de la [[Revolución de Noviembre|Revolución]] en Berlín, llevada a cabu un mes dempués de la fundación del KPD, en xineru de [[1919]], foi realizáu en contra la instrucciones de Luxemburgu y Liebknecht. Los socialdemócrates sofitar nes milicies ultraderechistas ''[[Freikorps]]'' y no que quedaba del antiguu [[Exércitu Imperial Alemán]] pa suprimir la insurrección. Liebknecht y Luxemburgu fueron entós prindaos polos paramilitares, torturaos y finalmente asesinaos. Esti fechu supondría que mientres los siguientes años el KPD y el SPD caltuvieren un agriu enfrentamientu ente sigo.

 

=== La República de Weimar ===

 

A empiezos de los [[Años 1920]], el partíu entró nuna nueva fase. El fracasu de la revolución espartaquista y la fuerte represión sufierta pol partíu obligaron a los sos dirixentes a adoptar una nueva estratexa. Foi entós cuando [[Paul Levi]] tomó les riendes del partíu como'l principal líder del Partíu comunista.{{sfn|Fernbach|2011|p=7}}

A empiezos de 1921 Levi dimitió de la direición del Partíu, siguíu tamién d'[[Ernst Däumig]], [[Clara Zetkin]], Otto Brass y Adolf Hoffman, que tamién dimitieron del Comité Central.{{sfn|Fernbach|2011|p=17}}{{sfn|Broué|2006|p=487}} Tou esto tuvo precedíu pola condena que realizara la Internacional Comunista a la postura de Levi en rellación a una disputa interna del [[Partíu Socialista Italianu|PSI]],{{sfn|Fernbach|2011|p=15}} y la posterior concesión que la Komintern fixo al KAPD, que llogró'l estatus de "seición simpatizante" de la Internacional Comunista.{{sfn|Fernbach|2011|p=14}} Consecuencia de la salida de Levi, amontar de forma considerable la influencia de [[Béla Kun]] nel KPD, y el partíu llanzó la llamada [[Aición de Marzu]] de 1921,{{sfn|Fernbach|2011|p=18}} una serie de revueltes entamaes por grupos comunistes, socialistes ya izquierdistes que fracasaron ante la respuesta gubernamental. La consiguiente represión policial afectó seriamente al partíu.

 

 

Dempués del fracasu de les sulevaciones, Levi foi espulsáu del Partíu Comunista por criticar públicamente la llinia política del partíu.{{sfn|Fernbach|2011|p=20}}{{sfn|Broué|2006|p=516}} A la salida de Levi asocedió-y un periodu de cierta inestabilidá nel lideralgu hasta la llegada d'[[Ernst Thälmann]], que n'ochobre de 1925 convertir en líder del partíu. Dende 1924 el KPD entamara la so propia milicia paramilitar de autodefensa, el ''[[Roter Frontkämpferbund]]'' (RFB), y en 1925 tamién consolidó una seición xuvenil: la [[Lliga de los Mozos Comunistes d'Alemaña]] (KJVD).<ref>Erich Honecker (1981). [books From my Life], Pergamon, ISBN 978-0-08-024532-4, páx. 16</ref> En 1928 el lideralgu de Thälmann viose bien cuestionáu pol ''[[Wittorf affair]]'', un escándalu de malversación de fondos qu'afectaba a un protexíu so, John Wittorf. Sicasí, la intervención del líder soviéticu [[Josef Stalin]] reforzó'l so lideralgu y supunxo una reestructuración interna del KPD, que tendió escontra una mayor [[Estalinismu|estalinización]]. Esi añu la direición espulsó a la llamada "[[Partíu Comunista d'Alemaña (Oposición)|Oposición del Partíu Comunista]]" (KPO),<ref>Branko Lazitch, M.M. Drachkovitch (1986), pp. 42-43</ref> crítica cola direición exercida por Thälmann y partidaria de les idees de [[Bujarin]]. Col lideralgu internu consolidáu, mientres el 12º Congresu del KPD en 1929, [[Ernst Thälmann]] adoptó les tesis de la Internacional Comunista sobre'l ''[[Socialfascismo]]'' y pasó a l'aición con una política de confrontación col SPD.

 

=== El periodu del nazismu ===

 

El 30 de xineru de 1933 el líder del [[Partíu nazi]], [[Adolf Hitler]], foi nomáu canciller pol presidente Hindenburg. El KPD y los sindicatos reaccionaron cola convocatoria d'una fuelga xeneral.<ref>Hans-Joachim Althaus ''et alii'' (1982), páx. 229</ref> Nun pasó enforma tiempu en que los nazis incluyeron a los comunistes y los socialdemócrates ente los sos principales enemigos a esaniciar.

 

== Resultaos electorales ==

=== Eleiciones al Reichstag ===

{| {{tablaguapa}}