Diferencies ente revisiones de «Eleiciones xenerales d'España de 1979»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-{{listaref| +{{llistaref|) |
m iguo testu: prácticamente => práuticamente |
||
Llinia 28:
El [[PSOE]] gana al respective de les [[Eleiciones xenerales d'España de 1977|eleiciones de 1977]] les provincies de [[Madrid]], [[Murcia]], [[Tarragona]] y [[Girona]]; [[Unión de Centru Democráticu (España)|UCD]] gana en [[Lleida]] anque pela cueta pierde Madrid, Murcia y Tarragona; y [[CiU]] pierde Girona y Lleida.
Les resultancies foron
La [[estrema derecha]] consiguió representación parlamentaria cola coalición [[Unión Nacional (partíu de 1979)|Unión Nacional]], que llogró un solu escañu, el del so llíder [[Blas Piñar]].
Llinia 36:
La midida que los diputaos de les Cortes recién escoyíes consideraron más urxente foi la de promulgar una [[Llei d'Amnistía n'España de 1977|llei d'amnistía total]] que punxera en llibertá a los presos qu'inda quedaben nes cárceles por delitos «de motivación política», incluyíos los «de sangre». La izquierda aceptó que la llei tamién amparara a les persones que cometieren delitos mientres la represión franquista lo que constituyó una especie de «pactu del olvidu» porque como dixo'l comunista [[Marcelino Camacho]], encarceláu mientres la dictadura, «¿cómo podríamos reconcilianos los que tuviéramos matando los unos a los otros, si nun esborriaron esi pasáu d'una vez pa siempre?».{{Harvnp|Juliá|1999|p=233-235}}
Sicasí, la xera esencial de les Cortes y del gobiernu foi la ellaboración d'una [[Constitución]]. Pa ello creóse una Comisión d'Asuntos Constitucionales nel Congresu de Diputaos que de la mesma nomó una ponencia de siete miembros pa que presentara un anteproyeutu. Formábenla trés diputaos d'UCD, unu del PSOE, unu del [[PCE]]-[[Partíu Socialista Unificáu de Cataluña|PSUC]], unu d'[[Alianza Popular]] y unu poles minoríes vasca y catalana.{{Harvnp|Juliá|1999|p=240-241 }} Los ponentes propunxéronse llograr un testu de consensu que fuera aceptable pa les grandes fuercies polítiques pa que cuando estes s'alterneren nel gobiernu nun tuvieren que camudar la Constitución.{{Harvnp|Ruiz|2002|p=44 }}{{Harvnp|Tusell|1997|p=58 }} Mientres UCD venció énte les demandes de la izquierda d'un testu ampliu nel que se reconocieren tolos drechos y llibertaes fundamentales, el PSOE y el PCE arrenunciaron a la forma republicana d'Estáu en favor de la monarquía ensin que mediara la convocatoria d'un plebiscitu específicu sobre la tema, anque consiguieron que los poderes de la Corona fueren
La ponencia acabó los sos trabayos n'abril de [[1978]] y la Comisión d'Asuntos Constitucionales empezó a aldericar l'anteproyectu'l [[5 de mayu]]. Finalmente'l [[31 d'ochobre]] foi votáu nel [[Congresu de los Diputaos|Congresu]] y nel [[Senáu d'España|Senáu]]'l proyectu de Constitución. Nel Congresu votaron a favor 325 diputaos,{{Harvnp|Juliá|1999|p=243-244 }} mientres que nel Senáu lo sofitaron 226 senadores. D'esta miente, la Constitución llogró un gran respaldu parllamentariu.{{Harvnp|Ruiz|2002|p=44 }} El [[6 d'avientu]] [[Referendu pa l'aprobación de la Constitución Española de 1978|la Constitución foi sometida a referéndum]], siendo aprobada pol 88 % de los votantes, y refugada pol 8 %, con una participación del 67,11 % del censu.{{Harvnp|Ruiz|2002|p=46 }}
Llinia 53:
Los antiguos partíos republicanos, [[Izquierda Republicana (1977)|Izquierda Republicana]] (DIR) y [[Aición Republicana Democrática Española]] (AMBURA), esta vegada sí pudieron allegar a los comicios pero les resultancies demostraron la so escasísima guarda na sociedá española: mientres que DIR sacó 55.384 votos (0,31%), AMBURA llogró 4.826 votos (0,03%).
Una situación asemeyada asocedió col [[Partíu Carlista (1970)|Partíu Carlista]], que llogró 50.552 votos (0,28%), lo que dexó al carlismu políticu
Nun consiguir la victoria nes eleiciones xenerales supunxo una fonda decepción nel senu del PSOE y abrió l'alderique internu.{{Harvnp|Tusell|1997|p=88-89}} Nel [[XXVIII Congresu del PSOE]] que se celebró en mayu de [[1979]], la mayoría de los delegaos s'opunxeron a la propuesta de la direición de que pa ganar les eleiciones yera necesariu esaniciar el [[marxismu]] de la definición del partíu. Entós el secretariu xeneral Felipe González y el restu del comité executivu presentaron la dimisión,{{Harvnp|Ruiz|2002|p=51-52 }}{{Harvnp|Tusell|1997|p=88-89}} anque nel Congresu Estraordinariu celebráu en setiembre [[Felipe González Márquez|Felipe González]] foi aclamáu polos delegaos y la definición marxista del partíu se suprimió.{{Harvnp|Tusell|1997|p=72 }} Esto reforció definitivamente'l llideralgu de Felipe González y de remató'l procesu de «refundación» del PSOE empecipiáu cinco años enantes nel [[Congresu de Suresnes]].{{Harvnp|Ruiz|2002|p=52-53 }}
| |||