Diferencies ente revisiones de «Manuel A. Odría»
Contenido eliminado Contenido añadido
m apostrofación: "como el" => "como'l" |
m iguo testu: del Perú => de Perú |
||
Llinia 1:
{{persona}}
'''José Manuel Arturo<ref>Según la so partida de nacencia caltenida nos rexistros civiles de Tarma, el so segundu nome ye '''Arturo''', y non '''Apolinario''', nome esti que lamentablemente inda ta espublizáu, y que ye productu d'un error que'l so orixe desconocer. Ver copia facsimilar de la partida nes pp. finales del llibru: ''General Manuel A. Odría. Soldáu y Gobernante''. Lima, 1996.</ref> Odría Amoretti''' ([[Tarma]], [[26 de payares]] de [[1896]] - [[Lima]], [[18 de febreru]] de [[1974]]), foi un [[militar]] y [[políticu]] [[Perú|peruanu]] que aportó a [[Presidente
Odría foi un militar de destacada trayeutoria: participó como Xefe d'Estáu Mayor mientres la [[Guerra del 41|guerra peruanu-ecuatoriana de 1941]], actuando na [[batalla de Zarumilla]]. Foi dempués Ministru de Gobiernu y Policía del gobiernu de [[José Luis Bustamante y Rivero]], a quien destituyó en 1948, asumiendo entós el control absolutu del gobiernu, que reprimió duramente a los opositores, especialmente apristas y comunistes. El so periodu conozse históricamente como'l [[Ochenio de Manuel Odría|Ochenio de Odría]] y estrémase en dos fases: la Xunta Militar de Gobiernu (1948-1950) y la Presidencia Constitucional de la República (1950-1956).
Llinia 12:
Los sos padres fueron Arturo Odría Álvarez y Zoila Amoretti Pechú. El so güelu paternu foi'l coronel Manuel Odría de La Canal, unu de los vencedores del [[combate del Callao|combate del 2 de mayu del Callao]], onde foi mancáu, quedando inválidu del brazu derechu. El so bisagüelu paternu foi Sebastián Ignacio de Odría Urdanpilleta y Atristaín, d'orixe vascu, el primera Odría que llegó al Perú en tiempos de la colonia, quien lluchó so la bandera realista mientres la guerra de la independencia y depués establecióse definitivamente en Tarma, onde se casó cola dama tarmeña María Dolores de La Canal.
El so güelu maternu foi l'italianu Antonio Amoretti, casáu con Dolores Pechú Arrieta, fía de Pedro Pechú -y brum (prósperu comerciante francés natural de [[Bayona (Francia)|Bayona]]) y de Lorenza Arrieta (perteneciente a una de les families más poderoses de la rexón central
Manuel A. Odría Amoretti nació nuna de les casones de la familia Arrieta. El so máximu benefactor foi'l so tíu güelu paternu, el doctor Manuel Pechú Arrieta, cónsul de [[Francia]] y alcalde de Tarma, quien veló por dar -y una educación aparente.
Llinia 30:
== Trayeutoria profesional ==
Xubíu a mayor el 1 de febreru de 1930, asumió la xefatura del batallón d'Infantería de la Escuela Militar, cargu qu'exerció hasta'l so ascensu a teniente coronel, el 1 de febreru de 1936. Foi entós designáu Xefe d'Estáu Mayor de la Cuarta División nel Cuzco y, con igual cargu, pasó a la División Llixera, con sede en Piura, al mandu de la cual participó na [[Guerra del 41|guerra col Ecuador de 1941]]. Memorable foi la so actuación na batalla de Zarumilla, que se llibró del 23 al 27 de xunetu d'esi añu, y nel que les fuercies peruanes repelieron l'ataque de los ecuatorianos, pasando asina a la ofensiva y a una ocupación curtia de territoriu ecuatorianu. Pola so distinguida aición foi promovido a coronel el 15 de payares de 1942, y nomáu Sub-Direutor y depués Direutor Xeneral de la Escuela Cimera de Guerra
Viaxó a los Estaos Xuníos pa siguir cursos sobre los armamentos modernos, y al so regresu foi promovido a Xeneral de Brigada, por llei del Congresu dada'l 23 de marzu de 1946. Ocupó coles mesmes el cargu de xefe d'estáu mayor xeneral del Exércitu, dende abril de 1946 hasta xineru de 1947, cuando foi convocáu pa formar parte del gabinete ministerial del presidente José Luis Bustamante y Rivero, como Ministru de Gobiernu y Policía.
Llinia 91:
=== Obres Importantes ===
[[Imaxe:puertaestadionacional.jpg|thumb|Estadiu Nacional
* Prosiguióse la política económico y fiscal enllantada mientres la fase de la Xunta Militar, lo que dexó una situación relativamente favorable en dichu aspeutu. La moneda estabilizóse.
* Siguióse'l procesu de industrialización. Pa beneficiu de la gran industria formuláronse proyeutos d'electrificación.
Llinia 98:
* Realizóse un importante plan de construcción vial, ameyorando les carreteres esistentes y abriendo otres escontra l'interior del país.
* Dedicar a la educación el porcentaxe presupuestal más altu del sieglu, siendo'l principal ministru en dichu ramu'l coronel (depués xeneral) [[Juan Mendoza Rodríguez]]. Implementóse una reforma curricular, atendióse la formación de profesores y executóse un vastu plan de construcción de locales escolares a nivel nacional: grandes unidaes escolares (G.O.Y.), escueles primaries, institutos pedagóxicos. Amás de la so bona infraestructura, estos colexos cuntaron tamién con escelentes profesores.
* El [[Ministeriu d'Educación
* Trabayar pola meyora de los servicios de salú pública. Construyóse l'Hospital Central del Seguru Social del Emplegáu (güei Hospital Edgardo Rebagliati Martins) en Lima, convenientemente forníu, según hospitales rexonales nos departamentos.
Llinia 118:
=== Les eleiciones de 1956 ===
{{AP|Eleiciones xenerales
La xente tarrecía que Odría se perennizara nel poder; ye por ello que sosprendió la so decisión de convocar a eleiciones xenerales en 1956 y el so anunciu de nun presentase como candidatu. Lo cierto yera que'l réxime yá taba bien foliáu; el mesmu Odría topábase físicamente menguáu por cuenta de una quebra nel cadril y otra nel [[fémur]].
Presentáronse trés candidatos:
* El doctor Hernando de Lavalle, quien cuntó col sofitu inicial del gobiernu, que formara arremente un partíu políticu propiu, el Partíu Restaurador, que tiempu dempués sería bautizáu como la [[Unión Nacional Odriísta]]. Tamién-y sofitó l'apocayá fundáu [[Partíu Demócrata Cristianu (Perú)|Partíu Demócrata Cristianu]].
* El expresidente [[Manuel Prado Ugarteche]], pol [[Movimientu Democráticu Peruanu]] (MDP). Perteneciente a una familia d'importante influencia social y de gran poder económicu, Prado yera propietariu del diariu ''[[La Crónica (Perú)|La Crónica]]'' y de una serie d'empreses, incluyendo al [[Bancu de Creitu
* L'arquiteutu [[Fernando Belaunde Terry]], llanzáu pol [[Frente Nacional de Mocedaes Democrátiques]], que la so inscripción foi impuesta al [[Xuráu Nacional d'Eleiciones (Perú)|Xuráu Nacional d'Eleiciones]], tres una protesta memorable que fixo Belaunde nel centru de Lima, conocida como'l “manguerazo”. Esti Frente foi l'orixe del partíu [[Aición Popular]].
Llinia 171:
* Gran Cruz de la Orde al Méritu Naval.
* Gran Cruz al Méritu de la Guardia Civil y Policía.
* Gran Cruz con brillantes de la [[Orde del Sol]]
* Gran Cruz de la Real y Distinguida [[Orde de Carlos III]] d'España.
* Gran Collar de la [[Orde del Llibertador]] de Venezuela.
Llinia 179:
{{Socesión
| predecesor = [[Rafael Belaunde Diez Canseco]]
| títulu = [[Ministru del Interior
| periodu = [[12 de xineru]] de [[1947]] - [[17 de xunu]] de [[1948]]
| socesor = Julio César Villegas Carru }}.
Llinia 186:
{{Socesión
| predecesor = [[Zenón Noriega Agüero]]<br /><small>Presidente de la Xunta de Gobiernu</small>
| títulu = [[Presidente
| periodu = [[1 de payares]] de [[1948]] - [[1 de xunu]] de [[1950]]
| socesor = [[Zenón Noriega Agüero]]<br /><small>Presidente de la Xunta de Gobiernu</small>
| predecesor2 = [[Zenón Noriega Agüero]]<br /><small>Presidente de la Xunta de Gobiernu</small>
| títulu2 = [[Presidente
| periodu2 = [[28 de xunetu]] de [[1950]] - [[28 de xunetu]] de [[1956]]
| socesor2 = [[Manuel Prado y Ugarteche]]<br /><small>Presidente Constitucional</small>
Llinia 201:
Comisión Nacional del Centenariu de la Nacencia del expresidente Constitucional de la República Xeneral de División Manuel A. Odría: ''General Manuel A. Odría. Soldáu y Gobernante''. Imprenta Editora Popular, Lima, 1996.
* Chirinos Soto, Enrique: ''Hestoria de la República / 1930 -1985''. Tomu II. Dende Sánchez Cuetu hasta Alan García. Lima, AFA Editores, 1985.
* Guerra, Margarita: ''Hestoria Xeneral
* López Martínez, Héctor: ''La República Contemporánea'' (1933-2010). Tomu XII de la Hestoria
* Portocarrero Graos, Ricardo: ''El Perú Contemporaneu''. Incluyíu en ''Hestoria
* Rodríguez Beruff, Jorge: ''Los militares y el poder''. Un ensayu sobre la doctrina militar nel Perú: 1948-1968. Lima, 1983, Mosca Azul Editores. (Traducción del inglés por Patricia de Arregui).
* Tauro del Pino, Alberto: ''Enciclopedia Ilustrada
* Dellos autores: ''Grandes Forxadores
== Enllaces esternos ==
| |||