Diferencies ente revisiones de «Escultura»

Neto que na [[pintura]], la escultura, nel manierismu italianu inicial, foi n'esencia un intentu d'atopar un estilu orixinal que sobrepasara los llogros del nomáu Altu Renacimientu (década de 1490-[[1527]]). Nel campu escultóricu esto yera, cenciellamente, ameyorar la obra de Michelangelo. Dafechamente, muncha de la evolución d'esti estilu producioseproducióse al traviés de proyeutos fechos pa enllenar güecos na Piazza della Signoria de Florencia, au taba'l ''David'' de Michelangelo. [[Baccio Bandinelli]], autor de la obra ''Hércules y Caco'', utilizó un proyeutu del propiu Michelangelo, al que-y encargaran una obra que complementase al David na decoración de la plaza. Pesie a que l'autor definitivu nun ye anguaño mui popular, y que la estatua foi ridiculizadada por [[Benvenuto Cellini]], que comparó al so musculosu Hércules con "un sacu de melones", la obra inclúi un elementu novedosu: la introducción de paneles con relieve nel pedestal de les estatues<ref>Olson, pp. 179–182.</ref>. No que cinca a Cellini, la so obra ''Perséu cola cabeza de Medusa'' ye, ensin dubia, una obra maestra, comparable a los Davides de Michelangelo y y Donatello. Taba diseñada con ocho ángulos de visión, dalgo que ye otra de les caracteríctiques de la escultura manierista<ref>Olson, pp. 183–187.</ref>. Primeru qu'escultor fora orfebre, y el so famosu ''Saliera'' (saleru), fechu n'oru parcialmente esmaltáu pal rei [[Franciscu I de Francia]], foi la so primer escultura, que marca quiciás el cumal del so talentu. Los exemplos anteriores son una buena amuesa de la estensión de los temes seculares, especialmente figures mitolóxiques, como motivos representaos nes estatues de gran tamañu; previemente esos temes apaecíen namái n'escultures de pequeñu tamañu.