Un sucesu rellacionáu cola salú pública empioró entá más la credibilidá del gobiernu porque reaccionó tarde y mal —el ministru de Sanidá dimitió—. Trátase d'una [[enfermedá de la colza|intoxicación masiva provocada pola esviadura pal consumu humanu d'una partida d'aceite de colza]] d'usu industrial y que por tantu taba adulterada. Unes 20.000 persones d'estracción social popular viéronse afeutaes y hubo víctimes mortales.{{Harvnp|Ruiz|2002|p=68 }}
Los socesivos reveses electoraleseleutorales acentuaron entá más la disgregación de UCD. Nes eleiciones gallegues del 20 d'ochobre de 1981 los centristes fueron superaos por Alianza Popular que consiguió'l 30 per cientu de los votos. {{Harvnp|Juliá|1999|p=258 }} Calvo Sotelo intentó entós recomponer la unidá del partíu asumiendo personalmente la presidencia del mesmu en sustitución d'[[Agustín Rodríguez Sahagún]], escoyíu nel Congresu de Palma de Mallorca, y remocicando el so gobiernu, nel qu'el ''home fuerte'' pasó a ser el vicepresidente [[Rodolfo Martín Villa]], «la figura más destacada de los centristes procedentes del réxime anterior», según Javier Tusell. Pero a principios de 1982 empezó la ''fuga'' de diputaos a Alianza Popular. En mayu de 1982 UCD sufrió un nuevu revés nes eleiciones autonómiques andaluces, nes que'l PSOE consiguió la mayoría absoluta,{{Harvnp|Juliá|1999|p=260 }} pero nes que de nuevu Alianza Popular superó en votos a UCD. Entós [[Landelino Lavilla]] fíxose cargu de la presidencia del partíu pero tampoco consiguió detener la sangría de dixebres». Los democristianos fundaron un nuevu partíu, el [[Partíu Demócrata Popular]], y hasta el mesmu Suárez abandonó UCD pa formar el suyu, el [[Centru Democráticu y Social]] (CDS).{{Harvnp|Tusell|1997|p=86|ps= }} Ante esta situación, un partíu rotu y n'escorribanda, Calvo Sotelo eslleió les Cortes n'agostu de 1982 y convocó nueves eleiciones pal 28 d'ochobre.{{Harvnp|Juliá|1999|p=258 }}{{Harvnp|Ruiz|2002|p=68 }}
Coles mesmes que UCD se desmoronaba diba ganando sofitos el PSOE gracies a la imaxe contraria que taba proxectando: la de ser un partíu xuníu, seriu y responsable, el partíu del cambéu.{{Harvnp|Juliá|1999|p=258 }} Tres el congresu estraordinariu'l PSOE abandonara la retórica radical p'adoptar «una postura reformista que conectaba muncho meyor cola actitú mayoritaria de la sociedá española». La «[[modernización]]» foi la nueva pallabra clave, en llugar de «socialismu».{{Harvnp|Tusell|1997|p=87-89|ps= }}
