Diferencies ente revisiones de «Aguardiente»
Contenido eliminado Contenido añadido
m correiciones, replaced: provien → provién (6) |
m Correiciones |
||
Llinia 1:
{{wikificar|t=20110308|gastronomía|}}
L''''aguardiente'''<ref>{{DALLA|aguardiente}}</ref> o '''resquemín'''<ref>{{DALLA|resquemín|42334}}</ref> ye una [[destilado|bebida alcohólica destilada]] d'un [[fermentadura alcohólica|lleldáu alcohólicu]]. Esiste gran variedá de sustances [[Orgánicu|orgániques]] agrícoles que la so pastia o [[zusmiu]] lleldáu ye usáu pa la so estracción, dientro de lo que son: frutes, ceberes, hortolices y granos. Provenientes d'ensame de plantes riques en [[sacarosa]], que ye elementu esencial na ellaboración de la bébora, yá qu'a partir d'esta surde'l [[etanol]], siendo en principiu l'aguardiente alcohol esleíu n'agua. Toma asina l'aguardiente'l so nome de «''Aqua''» y «''Encesu''» del llatín «''Ardens''», [[lexema]] «''Ardie''», refiriéndose a la so baxa [[Puntu de inflamabilidad|inflamabilidad]], o tamién se diz por cuenta de la sensación propia de la
Avérase l'apaición de la ellaboración de bébores destiladas, xuntu col usu d'[[alambique]]s y alquitaras por alquimistas árabes na antigüedá, pero los métodos de destilación nun se desenvolvieron dafechu hasta finales de la [[Edá antigua]] y principios de la [[Edá Media]]. La fabricación de bébores destiladas esparder por toa Europa y el mundu, dando pasu a una gran variedá de sabores, colores y arumes, que se dan en función del tipu de [[destilación]], de [[materia primo]] destilada y d'aditivos. Estes propiedaes camuden d'una [[cultura]] a otra d'alcuerdu a los costumes, según l'usu mesmu del términu ''aguardiente''.
Llinia 28:
Otra clasificación significativa lleva a estremar los aguardientes n'aguardientes “de vinu” y aguardientes “d'oruxu”.
Tal división nun puede aplicase a tolos aguardientes, sinón namái a aquellos que provienen de frutes carnoses, como les [[uva|uves]], les [[mazana|mazanes]] o les [[pera|peres]]. En triándoles, pa llograr esi [[mostiu]] que, una vegada alcohólicamente lleldáu, convertir en [[vinu]], en [[sidra]] o en [[perada]], eses
A lo último, cabo estremar los aguardientes nos dos categoríes mentaes de ''aguardientes simples'' y ''aguardientes compuestos''. Los simples nun tienen una significativa adición de sabores distintos de los mesmos del aguardiente, mientres los compuestos reciben una significativa adición de sabores provenientes de sustances que nun xeneren alcohol, como yerbes, granes d'anís, etc.
Llinia 45:
{{cita|“Van Poder denominase ''aguardiente de'' siguíu del nome del frutu, les bébores espirituosas llograes por maceración, en proporción mínima de 100 kg de frutos por 20 llitros d'alcohol a 100% vol, de determinaes bagues y otros frutos como artimores, mores, arándanos y otros, parcialmente lleldaos o non lleldaos”.}} La razón ye que ye bien difícil llograr un lleldáu alcohólicu d'eses [[frutuca|frutuques]]. Con tou esixe la usu de muncha [[fruta]]; por casu, nel casu de l'artimora, pa ellaborar un llitru d'aguardiente d'artimora han d'utilizase nada menos que once [[Sistema Internacional d'Unidad|kilos]] d'artimores.
Pa caltener el sabor a la [[materia primo]], el resultáu de la destilación hai de tener una graduación alcohólica en redol a los 80 graos d'alcohol; esto ye, l'alcohol hai de tar pocu ''rectificáu''. Les lexislaciones esixen un máximu de destilación según los diversos aguardientes, por que caltengan les carauterístiques peculiares d'arume y sabor mesmes de la materia alcoholígena de procedencia. A partir de los 96 graos, anque inda seya perceptible un leve sabor a la materia primo utilizada, el destilado dexa de tener la considerancia d'aguardiente, pa ser consideráu a cencielles alcohol. Lo propio de los aguardientes ye caltener
La [[xinebra (bébora)|xinebra]] ellaborar con [[etanol]] insípido al que se-y induz sabor con gálbulas de enebro; y lo propio asocede colos llicores anisados, tanto secos como duces. Sicasí, la llamada Oude Genever —esto ye, xinebra a l'antigua—, mesma de [[Holanda]], hai d'ellaborase con un aguardiente que comunica sabor de cebera. La [[Oude Genever]] nun ye considerada un aguardiente.<ref>{{cita llibru |apellíu=Grossman|nome=Harolds J.|títulu=Grossman's Guide to Wines, Spirits and Beers|edición=3ª ed|allugamientu=New York-London|páxines=235|idioma=inglés}}</ref>
Llinia 136:
=== Aguardiente de caña d'azucre ===
{{AP|ron|Cachaza|caña (bébora)}}
L'aguardiente de [[Saccharum officinarum|caña d'azucre]] puede llograse de subproductos de la industria azucrero o bien direutamente del zusmiu de la caña. Na fabricación del azucre llógrase un primer subproductu llamáu ''cachaza''. Xenérase antes de la cristalización del azucre, de resultes de la clarificación del mostiu. Cola cachaza ellabórase'l ron llamáu «[[Cachaza]]». Brasil fixo famosu'l ''ron de Cachaça'' o a cencielles ''Cachaça''. Una vegada producida la cristalización del azucre queda una
Tamién puede llograse'l ron direutamente del zusmiu de la caña d'azucre. Esi ron ye llamáu ''Aguardiente de caña'' en contraposición al ''Aguardiente de melaza de caña''.<ref group="Notes"> Cfr. Llei española de 2 d'avientu de 1970, Artículu 26, D y Y.</ref> En Chile y el Conu Sur denominar a cencielles [[caña (bébora)|caña]], en zones de Centroamérica y Sudamérica predomina la denominación aguardiente ensin designar orixe, pero n'otros países como n'[[España]] nes botelles suel faese constar la pallabra “caña”: flor de caña, la meyor caña, caña escoyida, etc. Los franceses llamen a esti tipu de ron ''rhum agricole'' y so esi nome comercializar dende les [[Antilles franceses]]. El restu ye n'ocasiones designáu despectivamente col nome de ''ron industrial''. Suel ser más apreciáu'l ron de melazas, de sabor más pronunciáu, qu'el de caña, anque'l de caña tien les sos adeptos.
| |||