Diferencies ente revisiones de «Tecneciu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Correiciones |
m Correiciones |
||
Llinia 291:
Envalórase qu'hasta l'añu 1994, produxérense unes 78 [[tonelada métrica|tonelaes métriques]] de tecneciu nos reactores nucleares, que son la principal fonte d'esti elementu na Tierra.<ref name="yoshihara">Topics in current chemistry, vol 176, "Technetium in the environment"</ref> Sicasí, namái una fracción del total de la producción de tecneciu ye usada comercialmente. Dende l'añu 2005, el 99Tc atopar a disposición d'aquellos que tengan un permisu de l'autoridá competente por un preciu averáu de $83 por gramu, más gastos d'embalaxe.<ref>The CRC Handbook of Chemistry and Physics, 85th edition, The Elements</ref>
La fisión nuclear del <sup>235</sup>O y del <sup>239</sup>[[plutoniu|Pu]] dexa un rendimientu moderáu de tecneciu (<sup>99</sup>Tc), asina que esti elementu ta presente nes residuos radiactives de los reactores de fisión, y tamién ye producíu tres la detonación d'una [[Bomba atómica|bomba de fisión]]. La cantidá de tecneciu producíu artificialmente na naturaleza devasa la cantidá de tecneciu natural en gran midida. Esto debe a la lliberación producida nes [[pruebes nucleares]] llevaes a cabu al campu, según nos procesos de tratamientu de residuos nucleares. El <sup>99</sup>Tc supón el principal componente de la basura nuclear, en parte por cuenta de la so relativamente grande periodu de semidesintegración. La so desintegración, midida en becquerels por cantidá de combustible gastáu, algama valores bien importantes inclusive ente 104 y 106 años dempués de la xeneración de
Envalórase qu'hasta l'añu 1994 lliberáronse al ambiente unu 250 kg de <sup>99</sup>Tc como resultáu de la realización de pruebes nucleares.<ref name="yoshihara" /> La cantidá de <sup>99</sup>Tc lliberada polos reactores nucleares hasta 1986 envalórase que ye del orde de 1600 kg, principalmente nel [[Reprocesamiento nuclear|reprocesamiento del combustible nuclear]]; la mayor parte foi arramada al mar. Nos últimos años, los métodos de reprocesamiento ameyoraron p'amenorgar les emisiones, pero dende l'añu 2005 la principal fonte de lliberación de <sup>99</sup>Tc a la naturaleza ye la planta de [[Sellafield]], que lliberó unos 900 kg ente los años 1995 y 1999 al mar d'Irlanda. A partir de 2000 regulóse la cantidá que se lliberar al ambiente, llindándola a unos 140 kg al añu.<ref>Technetium-99 behaviour in the terrestrial environment</ref>
Como resultancia del reprocesamiento del combustible nuclear, el tecneciu arramóse al mar en numberosos llugares, y dellos mariscos contienen cantidaes pequeñes, pero detectables. Por casu, la [[Palinurus elephas|llagosta]] de [[Cumbria]] occidental contién pequeñes cantidaes d'esti elementu.<ref>''Gut transfer and doses from environmental technetium''</ref> Les [[bacteria|bacteries]] anaeróbicas del [[Xéneru (bioloxía)|xéneru]] [[Clostridium]] son capaces d'amenorgar el Tc(VII) hasta Tc(IV). Diches bacteries xueguen un importante papel nel amenorgamientu del fierro, [[manganesu]] y uraniu, modificando la solubilidá d'estos elementos nos suelos y sedimentos. La so capacidá p'amenorgar el tecneciu puede determinar en gran midida la llocalización de
|url = http://www.extenza-eps.com/OLD/doi/abs/10.1524/ract.2002.90.9-11_2002.791
|títulu = Biotransformation of pertechnetate by Clostridia
Llinia 308:
}}</ref>
El llargu periodu de semidesintegración del <sup>99</sup>Tc y la so capacidá pa formar especies [[anión]]icas (xuntu col <sup>129</sup>[[yodu|I]]) son dos carauterístiques importantes a tener en cuenta a la hora del almacenamientu al llargu plazu de residuos nucleares d'alta radioactividá. Amás, munchos de los métodos diseñaos pa esaniciar productos de fisión en corrientes de procesos de plantes de reprocesamiento basar n'esaniciar especies [[catión]]icas como'l [[cesiu]] (por casu, el <sup>137</sup>Cs) y l'[[estronciu]] (por casu, el <sup>90</sup>Sr). Esaniciaes diches especies catiónicas, el tecneciu puede quedar na forma de pertecnatio aniónico. Les actuales opciones nel almacenamientu de residuos nucleares decantar pol enterramientu en roca xeolóxicamente estable. El riesgu principal nel almacenamientu ye que
En comparanza, el plutoniu, l'uraniu y el cesiu tienen muncha mayor capacidá pa xunise a partícules del suelu. Por esti motivu, la [[química ambiental]] del tecneciu ye una área activa d'investigación. Un métodu alternativu pal almacenamientu de residuos, la [[transmutación]], foi lleváu a cabu nel [[Organización Europea pa la Investigación Nuclear|CERN]] pal <sup>99</sup>Tc. Nesti procesu de transmutación, el tecneciu (<sup>99</sup>Tc como "blancu") ye bombardeado con neutrones formando l'isótopu <sup>100</sup>Tc (periodu de semidesintegración = 16 s) que sufre una desintegración beta hasta ruteniu (<sup>100</sup>Ru). Un inconveniente d'esti procesu ye la necesidá de tener un tecneciu de bien alta pureza como blancu. Ente que la presencia de traces d'otros productos de fisión son capaces d'aumentar llixeramente l'actividá del blancu irradiáu, si diches traces son d'[[Actínido|actínidos]] menores (tales como [[americiu]] y [[curiu]]) va dase un procesu de fisión que va aniciar los [[productos de fisión]] correspondientes. D'esta manera, la presencia d'una pequeña cantidá de actínidos menores conduz a un peraltu nivel de radioactividá nel blancu irradiáu. La formación de <sup>106</sup>[[ruteniu|Ru]] (periodu de semidesintegración: 374 díes) a partir de la fisión ye capaz d'aumentar l'actividá del ruteniu metálicu final, que va riquir dempués un llargu tiempu d'enfriamientu tres la irradiación pa poder ser usáu.
| |||