Diferencies ente revisiones de «Hôtel de Matignon»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Estilu habitual na nuesa wiki |
m iguo testu: Austru-Húngaru => Austro-Húngaru |
||
Llinia 12:
En [[1816]], al entamu de la [[Restauración francesa|Restauración]], [[Lluis XVIII]] intercambiar pol [[Palaciu del Elíseo]] con [[Batilde d'Orleans]], duquesa de Borbón, quien lo dexó a una comunidá relixosa hasta'l so fallecimientu en [[1822]]. Foi heredáu pola so sobrina nieta, [[Adelaida d'Orleans]], hermana del futuru [[Lluis Felipe I de Francia]] quien treslladó la comunidá relixosa a la cai Picpus col propósitu de poder arrendar la residencia a un fanegueru coronel norteamericanu llamáu Herman Thorn que permaneció nella hasta [[1848]].
Sol [[Segundu Imperiu Francés|Segundu Imperiu]] foi adquiríu por Raffaele de Ferrari, [[Ducáu de Galliera|duque de Galliera]]. El [[14 de mayu]] de [[1886]] l'edificiu sirvió de marcu a la boda de la princesa [[Amelia d'Orleans]] col herederu al tronu de [[Portugal]]. La ceremonia tomó tales proporciones que'l Presidente del Conseyu de la dómina decidió promulgar d'urxencia la conocida como ''Llei del esiliu'', contra la casa d'Orleans, col fin d'echar del país a tolos pretendientes al tronu de Francia. Decepcionada pola decisión tomada, la duquesa de Galliera abandonó París non ensin antes dexar l'edificiu al emperador
Mientres la [[Primer Guerra Mundial]] foi requisado y puestu so alministración xudicial al considerar que yera un bien del enemigu hasta qu'en [[1922]], l'Estáu francés optó por mercar lo. N'embaraxando dellos usos posibles, [[Gaston Doumergue]] declarar bien d'interés artísticu convirtiéndolo na residencia oficial del Presidente del Conseyu en [[1935]]. [[Pierre-Étienne Flandin]] foi'l so primer inquilín. Un añu más tarde [[Léon Blum]] roblaría nel so interior los conocíos como [[Alcuerdos Matignon (1936)|alcuerdos de Matignon]] (onde s'afitaben les 40 hores selmanales y les vacaciones retribuidas).
| |||