Diferencies ente revisiones de «Kaganatu ávaru»

}}

 

== Historia ==

Dempués de la muerte de Justiniano, una embaxada ávara volvió ser recibida pol emperador bizantín [[Justino II]] en 565. L'unviáu de los ávaros, Targitès, reclamó [[Sremska Mitrovica|Sirmium]] y el pagu primeramente alcordáu por utigures y kutrigures entós vasallos de los ávaros. Justino refugó, y pa prevenir l'ataque de los ávaros,<ref name="Muralt"/><ref>{{cita llibru | apellíu = Evans| nome = James Allan Stewart| títulu= The Emperor Justinian And The Byzantine Empire| url=https://books.google.com/books?id=xDNv6qZ_I-IC| fechaaccesu = 24 de xineru de 2013| series = Greenwood Guides to Historic Events of the Ancient World| añu= 2005 | editorial= Greenwood Publishing Group| isbn= 9780313325823 | páxina= xxxv| cita= An Avar embassy first appeared in Constantinople in 558, asking for land within the empire and calling for an annual subsidy. Justinian granted them a subsidy, but for land he directed them elsewhere.}}</ref> usando los sos contactos, convidó a los [[Köktürks|turcos occidentales]] a que cruciaren el Volga conxeláu nel iviernu de 566 a 567 col enfotu de que los sometieren.<ref name="Pavillon"/> El [[kagán]] («kan de kanes») ávaro Bayan, amenaciáu pel este, volvió la so atención a la [[llanura de los Cárpatos]] y a les defenses naturales qu'apurría.<ref>''History of Transylvania'', Volume I. László Makkai, András Mócsy. [[Columbia University Press]]. 2001</ref> N'otra espedición de pillaje qu'escaló hasta les veres del [[ríu Elba]] en [[566]]-[[567]] ganó a Sigeberto que foi prindáu y depués puestu en llibertá en cuenta de un rescate.<ref name="Pavillon">{{Ouvrage |autor=| títulu =L'Or des Avars dans -y bassin des Carpates VIe-VIIIe siècle : Pavillon des arts, 12 février-30 mars 1986| editorial= Association française d'action artistique |añu =1986 |url=https://books.google.fr/books?id=88rkAAAAMAAJ&q=566}}</ref> Sicasí, la cuenca de los Cárpatos taba entós ocupada polos [[gépidos]]. En 567, los ávaros roblaron una alianza con [[Alboino]], rei de los [[lombardos]] —enemigos de los gépidos— y xuntos destruyeron gran parte del [[gépidos|reinu Gépido]]. Los ávaros persuadieron entós a los lombardos por que se movieren al norte de la [[península itálica]] (fundando ellí'l [[reinu lombardu]], 568-774), una invasión que marcó l'últimu movimientu de mases xermánicu nel [[Invasiones bárbares|periodu de les grandes migraciones]].{{citation needed|date=Mayu de 2014}}

 

En 569, reclamaron de nuevu al Imperiu bizantín la posesión de Sirmio en Panonia y el tributu. Ante la negativa de los bizantinos, unviaron a los sos aliaos kutrigures a afarar la Dalmacia pel ríu Sava<ref name="Muralt"/> y llograron en 571 nun tratáu les tierres de los gépidos sacante Sirmium.<ref name="Bréhier">{{Ouvrage |nome=Louis |apellíu=Bréhier |enllaceautor1=Louis Bréhier | títulu =Vie et mort de Byzance | editorial =Albin Michel | allugamientu =Paris | añu =1946 |postscript =. 596 págs |url=http://classiques.uqac.ca/classiques/brehier_louis/pulgue_byzantin/brehier_vie_et_mort_byzance.pdf}}</ref>

[[Image:NE 600ad.jpg|thumb|Mapa qu'amuesa la llocalización del Kaganato ávaro n'Europa, escontra [[600]].]]

 

 

Nel branu de 582, Bayan tomó [[Sremska Mitrovica|Sirmium]], una importante fortaleza en Panonia. L'emperador bizantín [[Tiberio II]] pagó-y un enorme tributu pa salvaguardar el restu de los Balcanes y llogró una paz de dos años. Cuando los bizantinos negar a aumentar la cantidá del estipendio conforme a lo solicitao pol fíu de Bayan y el so socesor, [[Bayan II]] (dende 584), los ávaros dieron en prindar [[Singidunum]] y [[Viminacium]]. Bayan, acompañáu por eslavos,<ref>{{Ouvrage |autor=Ľubomír Lipták, Sabine Bollack| títulu =Petite histoire de la Slovaquie| editorial = Institut d'études slaves |añu =1996|isbn =2720403172 |url=https://books.google.fr/books?id=lo59AAAAMAAJ&q=l'exploitation#search_anchor}}</ref> volvió cruciar el Danubiu en 585, pero foi ganáu nel branu dempués d'avanzar hasta la [[Muralla Llarga de Tracia]]. Asedió [[Salónica]] (22 de setiembre de 586 o 587),<ref name="Popovic"/> pero foi ganáu polos bizantinos en 587 cerca d'[[Adrianópolis]]. Tornó en 592, tomó Anchialos (güei Pomorje, en Bulgaria) afarando la [[Tracia]], pero sufrieron reveses, sicasí, mientres les campañes balcániques de Mauricio, na década de los años 590. Finalmente'l xeneral bizantín Priscus crució'l Danubiu, atacó-y en Panonia y ganó-y dafechu nes veres del [[ríu Tisza]], matando a cuatro de los sos fíos en 601. Bayan morrió pocu dempués nel [[602]].<ref name="Grousset"/>

Nel oeste, el francu [[Samo]] encabezó una revuelta eslava y afirmóse como líder de los territorios lliberaos, [[Moravia]], [[Bohemia]], la [[Baxa Austria]] y la [[Serbia Blanca]] ([[631]]). Na cuenca baxa del Danubiu y los Balcanes, el invasores eslavos formaron los «[[sklavinies]]» pequeños principaos independientes ente sigo, que s'entrepolaron ente los "valacos" y quedaron más o menos dafechu fuera del poder del emperador bizantín. Los eslavos ocuparon asina la rexón ente'l Danubiu y el Sava, qu'escapó a los ávaros. Samo foi asina'l primera gobernante d'una entidá política eslava, conocida históricamente como Unión Tribal de Samo o reinu de Samo, aumentando la so autoridá sobre les tierres al norte y al oeste del kaganato por cuenta de los ávaros, gobernando hasta la so muerte en 658.<ref>The fate of Samo's empire after his death is unclear; it is generally assumed to have disappeared. Archaeological findings show that the Avars returned to their previous territories —at least to southernmost part of present-day [[Slovakia]]— and entered into a symbiotic relationship with the Slavs, whereas to the north of the Avar empire was purely Wends territory. The first specific knowledge of the presence of Slavs and Avars in this area is the existence in the late 8th century of the Moravian and [[Principality of Nitra|Nitrian]] principalities (see [[Great Moravia]]) that were attacking the Avars, and the defeat of the Avars by the Franks under [[Charlemagne]] in 799 or 802&ndash;03.</ref> Tres la muerte de Samo en 658, el so dominiu se desintegró y los ávaros repunxeron el so dominiu sobre la frontera del Danubiu, pero yá taben en cayente.

 

 

=== Periodos Ávaro Mediu (670-720) y Ávaro Tardíu (720-804) ===

[[Ficheru:Europe around 800.gif|thumb|300px|Los ávaros escontra 800]]

 

 

El kaganato nos periodos Medio y Tardío foi un productu de la simbiosis cultural ente elementos eslavos y turquicos con una llingua eslava como [[llingua franca]] o idioma más común.<ref>Curta, Florin (2004), "The Slavic Llingua Franca. Linguistic Notes of an Archaeologist Turned Historien." (PDF), East Central Europe/L'Europe du Centre-Est 31 (1): 125-148.</ref>

Nel sieglu {{SIEGLU|VII}}, el Kaganato ávaro abrió una puerta pa la espansión demográfico y llingüístico eslava nes rexones del Adriáticu y del Exéu.

 

 

===Colapsu===

El cayente gradual del poder ávaro acelerar hasta una cayida rápida nuna década. Una serie de campañes de los francos na década de los 790, lideraos por [[Carlomagno]], terminó cola conquista del reinu ávaro, tomando la mayor parte de la Panonia hasta'l [[ríu Tisza]]. La ocupación ávara terminóse cuando una fuercia eslavo-croata liderada pol príncipe [[Vojnomir]] y sofitada polos francos llanzó un contraataque nel 791.<ref name="Denis Sinor">{{cita llibru | apellíu=Sinor | nome=Denis | páxina=219 | títulu=The Cambridge history of early Inner Asia | editorial=Cambridge University Press | allugamientu=New York | añu=1990 | idioma= | isbn=0-521-24304-1}}</ref><ref name="Francis Dvornik69">{{cita llibru | apellíu=Dvornik | nome=Francis | páxina=69 | títulu=The Slavs: their early history and civilization | añu=1959 | editorial=American Academy of Arts and Sciences | isbn=}}</ref> La ofensiva foi esitosa y los ávaros fueron espulsaos de [[Panonia Croacia]].<ref name="Francis Dvornik69"/> Carlomagno ganó otra importante victoria contra los ávaros en 796.<ref name=JohnVanAntwerpFinep257>{{cita llibru | apellíu=Fine | nome=John Van Antwerp | páxina=78 | url= | títulu=The early medieval Balkans: a critical survey from the sixth to the late twelfth century | añu=1991 | editorial=University of Michigan Press | isbn=0-472-08149-7<!--9780472081493-->}}</ref> Unu de los fíos de Carlomagno prindó un gran campamentu fortificáu conocíu como «L'Aniellu», onde taben la mayor parte de los botinos de les anteriores campañes ávaras.<ref>Victor Duruy, The History of the Middle Ages, pg. 446.</ref>

 

 

Según Pohl, la presencia ávara en Panonia ye segura en 871, pero a partir d'entós el nome yá nun ye utilizáu polos cronistes: «A cencielles foi imposible caltener una identidá ávara dempués de que les instituciones ávaras y les altes demandes de la so tradición fracasaren».<ref>Pohl 1998:19.</ref> Anque [[Regino de Prüm|Regino]] escribió sobre ellos nel añu de 889.<ref>"''Et primu quidem Pannoniorum et Avarum solitudines pererrantes''"</ref><ref name='Olajos'/> El creciente númberu d'evidencies arqueolóxiques na [[Transdanubia]] tamién supón una población ávara na cuenca de los Cárpatos nel sieglu IX.<ref name='Olajos'/> Los afayos arqueolóxicos suxuren una presencia ávara sustancial, tardida, na gran llanura húngara, anque ye difícil determinar la so cronoloxía fayadiza.<ref name='Olajos'/>