Diferencies ente revisiones de «Cindy Sherman»

Pal añu 2000, Sherman dexa claro quque'ell travestismu y l'ironía fonda seríen les sos grandes temes, encontaos na so rellación cola figura y la psique de la muyer. Les imáxenes de payasos qu'utiliza dende l'empiezu del nuevu sieglu y hasta la metá de la primer década del sieglu XXI resulten agresives y espeluznantes hasta'l puntu de paecer peligroses. El so esaxeráu maquillaxe en colores primarios coincide con miraes d'auténtica malevolencia. Dicha asperez apodera'l so trabayu de la pasada década, decidíu a atacar de manera implacable la dignidá de la muyer. Trátase d'una misoxinia d'un tipu estrañu, perpetuada por una muyer qu'aparentemente dulda del valor de les muyeres.   Una de les imáxenes más horribles parte, de nuevu, del sentimientu de vulnerabilidá. Por casu, nuna fotografía del añu 2000, Ensin títulu#359, vemos a una muyer de mediana edá con maquillaxe blancu alredor del so güeyos y enriba de los llabios les pestañes falses son tan altes que-y lleguen hasta la frente. Decora'l so pescuezu un variopinto conxuntu de cadenes. L'artista, con llabios coloraos, mira a la cámara cola determinación de prestar. Esta emoción repite imaxe tres imaxe, lo qu'inevitablemente, a pesar de la evidente brillantez de Sherman en crear nueves formes, rir de l'ansiedá de la muyer provocada al reconocese  como un oxetu que yá nun resulta curiosu al home. El grotescu maquillaxe  distribuyíu en grueses capes convertir nuna caricatura aparentemente quemada pol sol, que llega al estremu de resultar irreconocible.