Diferencies ente revisiones de «Cuásar»
Contenido eliminado Contenido añadido
Esfacer la revisión 2975823 de 2806:103E:1D:2F26:79AB:1045:2268:4F9E (alderique) Etiqueta: Desfacer |
m iguo testu: qu'el => que'l |
||
Llinia 17:
Conócense más de 200 000 cuásares y tolos espectros reparaos tienen una fana en candia considerable, que va dende 0,06 hasta'l máximu de 6,4. Por tanto, tolos cuásares asitiar a grandes distancies de la Tierra, el más cercanu a 240 [[Megaparsec|Mpc]] (780 millones d'años lluz) y el más alloñáu a 6 [[Gigaparsec|Gpc]] (13 000 millones d'años lluz). La mayoría de los cuásares asitiar a más de 1 Gpc de distancia; como la lluz tien de tardar un tiempu bien llargu en percorrer tola distancia, los cuásares son reparaos cuando esistieron fai enforma tiempu, y l'universu como yera nel so pasáu distante.
Anque apaecen débiles cuando se reparen por telescopios ópticos, la so fana en candia alto implica qu'estos oxetos asitiar a grandes distancies, polo que fai de los cuásares los oxetos más lluminosos nel universu conocíu. El cuásar qu'amuesa mayor rellumu nel cielu ye [[3C 273]] de la [[constelación de Virgo]]. Ta a una distancia de 670 ~millones de parsecs,esto ye, en redol a 2200 millones d'años lluz. Tien una [[magnitú aparente]] de 12,8, lo suficientemente brillosa pa ser reparáu dende un telescopiu pequeñu, pero'l so [[magnitú absoluta]] ye de -26,7. A una distancia de 10 [[pársec]]s (unos 33 años lluz), esti oxetu rellumaría nel cielu con mayor fuercia
El cuásar hiperluminoso [[APM 08279+5255]] tenía, cuando s'afayó en 1998, una magnitú absoluta de -32,2, anque les imáxenes d'altu resolución del [[telescopiu espacial Hubble]] y el [[telescopiu Keck]] revelaron qu'esti sistema yera una [[lente gravitacional]]. Un estudiu del fenómenu de lente gravitacional nesti sistema suxure que s'aumentó nun factor de 10. Trátase, de toes formes, d'un oxetu más lluminosu que los cuásares más cercanos como 3C 273. Piénsase que [[HS 1946+7658]] tien una magnitú absoluta de -30,3, pero que tamién foi aumentada pol efeutu de lente gravitacional.
Llinia 29:
Una y bones los cuásares amuesen propiedaes de mancomún con toles [[galaxa activa|galaxes actives]], munchos científicos compararon les emisiones de los cuásares con aquelles de galaxes actives pequeñes por cuenta de la so semeyanza. La meyor esplicación pa los cuásares ye que tán alimentaos por [[Furacu negru supermasivu|furacos negros supermasivos]]. Pa crear una lluminosidá de 10<sup>40</sup> [[Vatiu|W]] (el rellumu típicu d'un cuásar), un furacu negru supermasivu tendría de consumir la materia equivalente a diez estrelles per añu. Los cuásares más brillosos conocíos tendríen de taramiar 1000 mases solares de materia cada añu. Créese que los cuásares enciéndense» y «apaguen» dependiendo de la so redolada. Una implicación ye qu'un cuásar nun siguiría alimentándose a esa velocidá mientres 10 000 millones d'años, lo qu'esplicaría satisfactoriamente por qué nun hai cuásares cercanos. Nesti marcu, dempués de qu'un cuásar acabara de consumir el gas y el polvu, convertir nuna galaxa normal.
Los cuásares tamién apurren delles pistes sobre'l fin de la [[reionización]] del [[Big Bang]]. Los cuásares más vieyos (z > 4) amuesen un [[efeutu Gunn-Peterson]] y tienen zones d'absorción nel frente d'ellos indicando
Otra carauterística interesante de los cuásares ye qu'amuesen evidencies d'elementos más pesaos
== Historia de la observación de cuásares ==
| |||