Diferencies ente revisiones de «El Piréu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m iguo testu: '#\b(arq(u)ite)c(t(a|u|os|es|ura))\b#iu' => $1$2$3 |
m iguo testu: qu'el => que'l |
||
Llinia 12:
'''El Pireo''' yera originariamente una isla, dixebrada del continente poles [[marisma|marismes]] de Halipedon.<br />
Nun foi'l primer puertu d'Atenes. Preferir mientres enforma tiempu l'[[ancón]] de [[Falero]], visible dende Atenes, al contrariu
El primeru n'interesase nel Pireo foi [[Hipias (tiranu)|Hipias]], que fortificó [[Muniquia]].
Llinia 30:
A diferencia d'Atenes, yera una [[ciudá planiada]]. Caltiénense poques traces del so planu orixinal, anque les escavaciones señalen una estructura en retícula de cais anches (8 m) y estreches (5 m).
El Pireo constituyóse como ciudá escontra l'añu [[450 e.C.|450 e.C. ]], momentu en
Dempués d'[[Alexandru Magno]], foi ocupáu de xemes en cuando por una guarnición macedonia, perdiendo la so importancia comercial en beneficiu de [[Rodas]] y [[Alexandría]].
Llinia 46:
==== De la edá d'oru a la cayida ====
Los empiezos del periodu clásicu constitúin la edá d'oru del Pireo qu'adquier una hexemonía sobre'l comerciu griegu, y ello en desterciu d'otros puertos como [[Calcis]], [[Eretria]], [[Egina]] o inclusive [[Corinto]] que ye sicasí l'únicu puertu en llograr caltenese. A partir de [[451 e.C.|451 e.C. ]], la ciudá d'El Pireo ye reconstruyida totalmente sobre un vastu planu arquiteutural por Hipódamo, los almacenes y arsenales son engrandaos y la ciudá dotar de templos y de dársenes. El Pireo apaez entós como una clave de la puxanza ateniense pos-y confier seguridá, prosperidá económica y comercial, según poder naval ensin igual. Los ingresos d'El Pireo xuníos a los de les mines de [[Laurión]] constitúin entós más del 65% del presupuestu del estáu ateniense, el desenvolvimientu del saléu que compensa la probeza de la tierra del Ática. El Pireo avérase igualmente a Atenes na midida na que los sos habitantes tomen cada vez más parte na democracia ateniense, pos la tradición democrática ta bien fondiada n'El Pireo. Finalmente, los [[Murios Llargos]], construyíos ente [[461 e.C.|461]] y [[456 e.C.|456 e.C. ]] y que xunieron El Pireo con Atenes por aciu una doble muralla d'unos 6 kilómetros acabaron de protexer la ciudá y confiriéron-y non solo virtúes defensives sinón tamién potencial agresivu. La importancia d'estos Murios Llargos murios esprésase bien nel llibru I de la ''[[Historia de la Guerra del Peloponeso]]'', pos [[Tucídides]] enséñanos que Temístocles pensaba
A pesar d'esti cuadru idílicu, esta edá d'oru tocó al so fin a mediaos del sieglu V e.C. Les fortificaciones del Pireo atraxeren la rocea de los [[Laconia|lacedemoniu]]s y los otros puertos griegos ([[Megara]] y Corinto especialmente), sufrieren enforma de la hexemonía del Pireo. Por eso les razones de la [[guerra del Peloponeso]] son esencialmente económiques, a Esparta nun-y cuesta nengún trabayu convencer a les ciudaes que sufrieren la espansión ateniense xunise a ella pa faer la guerra a Atenes. L'esfuerzu de guerra provoca nel Pireo la ruina de dellos comerciantes, siendo requisados locales y naves y el comerciu que menguando en provechu de los gastos militares. Les incursiones lacedemonies nel territoriu áticu conducen a Pericles a axuntar la población nes muralles atenienses, que s'estienden por una pequeña decena de kilómetros, siguiendo asina'l conseyu de Temístocles. Sicasí, les muralles del Pireo, lo mesmo que la ciudá nun fueron estudiaes p'acoyer tan gran númberu de persones, asina la población atropóse, y atopó abelugu nos templos, so los pórticos. Esta situación foi aparente pal espardimientu d'una enfermedá, la [[fiebre tifoideo|peste]], que fixo estragos un añu más tarde na población, favorecida pola cuasi ausencia d'alcantarielles nel Pireo, según pola amenorgada aducción d'agua y l'ausencia de fontes. Tucídides, nel Llibru II, 48, esplica qu'Atenes se vio cutida sópito, y foi el Pireo el primer llugar onde la xente foi arimada; y dixeron que los peloponesios envelenaren los pozos (pos nun había fontes entá nesti llugar). Depués algamó la ciudá alta y el númberu de muertes foi dende entós enforma mayor. La peste, que pudo con Pericles y los sos dos fíos, yera un golpe fatal pal Pireo que travesaba entós una crisis económico y comercial ensin precedentes. El [[espedición a Sicilia|desastre de Sicilia]] de [[415 e.C.|415 e.C. ]] remató esta crisis quitando a los atenienses de munches naves.
| |||