Diferencies ente revisiones de «Reinu de Prusia»

Los Hohenzollern de Brandeburgu, primos del agora duque Alberto de Prusia, pretendieron amontar los sos dominios por aciu el matrimoniu. Anque la mayoría d'estes uniones fueron improductives dende'l puntu de vista dinásticu, la boda del margrave brandeburgués [[Joaquín II de Brandeburgu|Joaquín II]] con [[Eduviges Jagellón|Eduviges de Polonia]], fía del rei Segismundo el Viejo, dexó-y llograr al primeru la garantía polaca de que si'l llinaxe d'Alberto escastar pola ausencia de fíos varones, los sos herederos recibiríen el ducáu de Prusia. Cuando'l duque Alberto morrió en 1568, asocedió-y el so fíu, [[Alberto Federico de Prusia]]. Por cuenta de la debilidá mental d'esti postreru, surdió la posibilidá de que los Hohenzollern de Brandeburgu aportaren al ducáu prusianu, polo que'l Congresu polacu axuntar en [[Lublin]] y, dempués de deliberar, ratificó la decisión del so rei.

 

 

Sicasí, y a pesar de que los Hohenzollern de Brandeburgu llograron llograr ganancies territoriales importantes gracies a matrimonios estratéxicos, nun taben en condiciones de faer valir la so autoridá si la so fuercia militar poner a prueba. La [[guerra de los Trenta Años]] foi un desastre pa Brandeburgu, que foi ocupada socesivamente polos bandos en conflictu, esfarrapada y escalada. Sicasí, Prusia quedó fora de los campos de batalla y sirvió d'abelugu al margrave. L'ambivalente Jorge Guillermo tampoco foi capaz de sostener les sos pretensiones hereditaries al [[ducáu de Pomerania]], y al morrer en 1640 apurrió al so fíu, [[Federico Guillermu I de Brandeburgu|Federico Guillermo]], un territoriu bien debilitáu con una fuercia militar inferior a la de los sos enemigos. A pesar d'ello, al rematar la guerra en [[1648]], Brandeburgu-Prusia recibió la parte oriental de Pomerania, un territoriu mayor al que recibió Suecia, magar que la so importancia militar yera considerablemente menor.<ref name="Wilson717">{{Harvsp|Wilson|2009|p=717}}</ref> La esplicación atopar nel potencial de Brandeburgu-Prusia, non nel so poderíu actual. Los dos principales dinastíes en conflictu, los Borbones en Francia y los Habsburgu n'Austria, teníen planes similares anque opuestos pal Eleutoráu de Federico Guillermo. Francia quería fortalecer a un Estáu alemán pa faer contrapesu a los Habsburgu austriacos,<ref name="Clark48">{{Harvsp|Clark|2006|p=48}}</ref> ente que estos postreros queríen fortalecer a Brandeburgu por que fixera contrapesu a Suecia, yá que dende 1648 compartiríen fronteres.<ref name="Wilson717"/>